De in deze website opgenomen teksten zijn in januari 2012 overgenomen van de website van de gemeente Nijmegen. Met het vertrek van burgemeester Thom de Graaf per 1 februari 2012 en in het kader van een herziening van de gemeentewebsite zijn deze pagina's met oude artikelen en berichten verwijderd. Omdat zijn weblog, fotoblog, de interviews in Weekkrant De Brug en de toespraken van Thom de Graaf een goed beeld geven van zijn burgemeesterschap en van de onderwerpen en ontwikkelingen van 2007 tot 2012 heeft het Regionaal Archief Nijmegen besloten deze teksten en foto's niet verloren te laten gaan.
Lees verder over de achtergrond.
Burgemeester Thom de Graaf (2007-2012)
Digitaal archief, overgenomen van de website van de gemeente Nijmegen.
maandag 13 februari 2012
maandag 23 januari 2012
Toespraak: Afscheid burgemeester
Zie de videoweergave van deze speech op het Youtube-kanaal van de gemeente Nijmegen.
Excellenties, leden van de gemeenteraad, collega’s, dames en heren,
Wat laat misschien, maar toch wil ik u allemaal een prachtig 2012 toewensen. Dat doe ik nu eens niet namens het Nijmeegse gemeentebestuur maar helemaal alleen maar namens mijn vrouw en mijzelf.
Het is een nieuwjaarsontvangst waarin ook mijn afscheid als burgemeester wordt gememoreerd, dus ik wil iedereen die ook voor die tweede reden hier is, daarvoor hartelijk dankzeggen. Wellicht dat wij elkaar zometeen niet persoonlijk kunnen groeten, er zijn eenvoudigweg teveel mensen hier, maar weet dat ik het ontzettend op prijs stel dat u vanavond hier bent. U allemaal maakt deze avond voor mij onvergetelijk.
Afscheid nemen is een kunst. Het is de kunst om je niet opgelaten te voelen als er iets aardigs over je wordt gezegd. Ik ben daar niet erg goed in. Toch wil ik loco-burgemeester Jan van der Meer en ….. ontzettend bedanken. Wat jullie vanavond over mij hebben gezegd draag ik met mij mee, al was het natuurlijk allemaal volstrekt geflatteerd.
Ik voel me een beetje zoals de dichter A.Roland Holst het ooit omschreef:
Moegehuldigd kwam hij thuis,
Vermenigvuldigd tot een muis…
Ik neem vanavond geen afscheid van de stad en ook niet van de Nijmegenaren. Vanaf volgende week ben ik niet meer de eerste maar nog wel een gewone Nijmeegse burger. Toen Machteld en ik ruim vijf jaar geleden weer over de Waalbrug de stad binnenreden, wisten wij gelijk dat wij thuis waren. De stad waar mijn grootvader directeur was van de HBS aan de Kronenburgersingel, de stad waar mijn moeder aan begin van de Groesbeekseweg opgroeide, de stad waar mijn ouders trouwden en na de oorlog berooid uit de Japanse kampen terugkeerden, de stad waar mijn vader net als ik dit mooie ambt uitoefende. De stad waar ik zelf ben opgegroeid, heb gestudeerd en gewerkt aan de universiteit en waar wij zijn getrouwd en ons feest in Chalet Brakkestein hebben gehouden. De stad waar wij alweer jaren wonen en blijven wonen. Van die stad neem ik dus geen afscheid.
Excellenties, leden van de gemeenteraad, collega’s, dames en heren,
Wat laat misschien, maar toch wil ik u allemaal een prachtig 2012 toewensen. Dat doe ik nu eens niet namens het Nijmeegse gemeentebestuur maar helemaal alleen maar namens mijn vrouw en mijzelf.
Het is een nieuwjaarsontvangst waarin ook mijn afscheid als burgemeester wordt gememoreerd, dus ik wil iedereen die ook voor die tweede reden hier is, daarvoor hartelijk dankzeggen. Wellicht dat wij elkaar zometeen niet persoonlijk kunnen groeten, er zijn eenvoudigweg teveel mensen hier, maar weet dat ik het ontzettend op prijs stel dat u vanavond hier bent. U allemaal maakt deze avond voor mij onvergetelijk.
Afscheid nemen is een kunst. Het is de kunst om je niet opgelaten te voelen als er iets aardigs over je wordt gezegd. Ik ben daar niet erg goed in. Toch wil ik loco-burgemeester Jan van der Meer en ….. ontzettend bedanken. Wat jullie vanavond over mij hebben gezegd draag ik met mij mee, al was het natuurlijk allemaal volstrekt geflatteerd.
Ik voel me een beetje zoals de dichter A.Roland Holst het ooit omschreef:
Moegehuldigd kwam hij thuis,
Vermenigvuldigd tot een muis…
Ik neem vanavond geen afscheid van de stad en ook niet van de Nijmegenaren. Vanaf volgende week ben ik niet meer de eerste maar nog wel een gewone Nijmeegse burger. Toen Machteld en ik ruim vijf jaar geleden weer over de Waalbrug de stad binnenreden, wisten wij gelijk dat wij thuis waren. De stad waar mijn grootvader directeur was van de HBS aan de Kronenburgersingel, de stad waar mijn moeder aan begin van de Groesbeekseweg opgroeide, de stad waar mijn ouders trouwden en na de oorlog berooid uit de Japanse kampen terugkeerden, de stad waar mijn vader net als ik dit mooie ambt uitoefende. De stad waar ik zelf ben opgegroeid, heb gestudeerd en gewerkt aan de universiteit en waar wij zijn getrouwd en ons feest in Chalet Brakkestein hebben gehouden. De stad waar wij alweer jaren wonen en blijven wonen. Van die stad neem ik dus geen afscheid.
woensdag 23 november 2011
Toespraak: Overheidsavond 2011
Excellenties, dames en heren,
In de allereerste plaats heet ik u namens het bestuur van de stichting Verkiezing Overheidsmanager van het Jaar van harte welkom in deze oude `grafelijke zaal, die eens per jaar natuurlijk het decor is voor het plechtig begin van een nieuw parlementair jaar. In eerdere tijden werd er gegeten, gedanst, vergaderd. En sinds een paar jaar is de Ridderzaal ook de ambiance voor de Overheidsavond van het Jaar. Dat is mooi, want overheidsdienaren, ambtenaren, zijn de moderne ridders van het rijk en van het land. Er is dus geen betere plek om de ambtenaren, de mannen en vrouwen van de overheid, te eren en te waarderen. Want dat is, wat mij betreft, niet alleen goed om zo af en toe te doen, maar vandaag de dag ook heel hard nodig. Je zou soms bijna denken dat de samenleving en de politiek menen dat ‘t ook wel zonder ambtenaren kan, in ieder geval met heel veel minder ambtenaren.
Het gemak waarmee over reductie van de omvang van ministeries, gemeentelijke diensten of bestuursorganen wordt gesproken, verraadt vaak een lichte onzekerheid over het precieze belang van ambtelijke organisaties en soms regelrechte onwetendheid. Die onwetendheid zal veelal ook ten grondslag liggen aan het dedain en misprijzen dat je aan stamtafels en in koffiehuizen en televisiepraatprogramma’s soms kan horen. Ambtenaar is bureaucratie is omslachtig is formalistisch is niet wat mensen nodig hebben.
Dat beeld bestaat maar al te vaak en wordt ook regelmatig gevoed door politieke vertegenwoordigers. Daar moeten we vanaf en vanavond is een van die momenten om het eens om te draaien.
In de allereerste plaats heet ik u namens het bestuur van de stichting Verkiezing Overheidsmanager van het Jaar van harte welkom in deze oude `grafelijke zaal, die eens per jaar natuurlijk het decor is voor het plechtig begin van een nieuw parlementair jaar. In eerdere tijden werd er gegeten, gedanst, vergaderd. En sinds een paar jaar is de Ridderzaal ook de ambiance voor de Overheidsavond van het Jaar. Dat is mooi, want overheidsdienaren, ambtenaren, zijn de moderne ridders van het rijk en van het land. Er is dus geen betere plek om de ambtenaren, de mannen en vrouwen van de overheid, te eren en te waarderen. Want dat is, wat mij betreft, niet alleen goed om zo af en toe te doen, maar vandaag de dag ook heel hard nodig. Je zou soms bijna denken dat de samenleving en de politiek menen dat ‘t ook wel zonder ambtenaren kan, in ieder geval met heel veel minder ambtenaren.
Het gemak waarmee over reductie van de omvang van ministeries, gemeentelijke diensten of bestuursorganen wordt gesproken, verraadt vaak een lichte onzekerheid over het precieze belang van ambtelijke organisaties en soms regelrechte onwetendheid. Die onwetendheid zal veelal ook ten grondslag liggen aan het dedain en misprijzen dat je aan stamtafels en in koffiehuizen en televisiepraatprogramma’s soms kan horen. Ambtenaar is bureaucratie is omslachtig is formalistisch is niet wat mensen nodig hebben.
Dat beeld bestaat maar al te vaak en wordt ook regelmatig gevoed door politieke vertegenwoordigers. Daar moeten we vanaf en vanavond is een van die momenten om het eens om te draaien.
dinsdag 19 juli 2011
Toespraak: Dinsdagdiner Vierdaagse
Dames en heren,
Het is weer Vierdaagse-dinsdag, de lopers hebben hun eerste dag er op zitten, de feestgangers maken zich op voor de vierde achtereenvolgende avond vol muziek en jolijt (en drank en wat regen), het vuurwerk staat klaar om ontstoken te worden en u bent traditioneel de gast van de stad Nijmegen voor een diner op dit mooie schip ‘Jules Verne’. Voor de meeste van u vormt dit dinsdagdiner met vuurwerk toe ook een vaste traditie, voor een enkeling is het de eerste keer, laat ’t in ieder geval niet de laatste keer zijn.
A special word of welcome of course to the American ambassador in the Netherlands, Fay Hartog Levin and her husband Daniel. Wonderful to have you in our midst this evening. I am sure you will enjoy once again the hospitality of the city your father and grandparents knew so well. They must have seen the walkers go by in the early days of the Four Day Marches, which were organized for the very first time in Nijmegen in 1925. Perhaps even one of your ancestors actually marched himself.
Let me also welcome all our other international guests, bienvenue madames et messieurs, herzlich wilkommen meine Damen und Herren, besonders auch die gute Freunden und Nachbarn aus unsere Euregio.
Het is weer Vierdaagse-dinsdag, de lopers hebben hun eerste dag er op zitten, de feestgangers maken zich op voor de vierde achtereenvolgende avond vol muziek en jolijt (en drank en wat regen), het vuurwerk staat klaar om ontstoken te worden en u bent traditioneel de gast van de stad Nijmegen voor een diner op dit mooie schip ‘Jules Verne’. Voor de meeste van u vormt dit dinsdagdiner met vuurwerk toe ook een vaste traditie, voor een enkeling is het de eerste keer, laat ’t in ieder geval niet de laatste keer zijn.
A special word of welcome of course to the American ambassador in the Netherlands, Fay Hartog Levin and her husband Daniel. Wonderful to have you in our midst this evening. I am sure you will enjoy once again the hospitality of the city your father and grandparents knew so well. They must have seen the walkers go by in the early days of the Four Day Marches, which were organized for the very first time in Nijmegen in 1925. Perhaps even one of your ancestors actually marched himself.
Let me also welcome all our other international guests, bienvenue madames et messieurs, herzlich wilkommen meine Damen und Herren, besonders auch die gute Freunden und Nachbarn aus unsere Euregio.
maandag 9 mei 2011
Toespraak: Congres Veiligheidsberaad
(Na enkele inleidende woorden met dank aan de minister)
De veiligheidsregio’s en het Veiligheidsberaad merken dat we in een periode verkeren waarin er echt heel veel gebeurt. Zodanig veel dat je het met recht een transitieperiode kunt noemen, waarin ook sprake is van een paradigmashift. De veiligheidsregio’s zijn er net, maar komen in een nieuwe wereld terecht. Dat vraagt om grondig nadenken, om visieontwikkeling en om een strategische agenda van de veiligheidsregio’s, van de professionele organisaties, van het bestuur en van de rijksoverheid.
Laat ik die omgeving nog eens even schetsen, aanvullend op wat de minister net heeft gedaan. Mei 2011 zijn er nieuwe wetsvoorstellen in aantocht die nog voor het zomerreces naar de Tweede Kamer gaan. Ik noem de voorstellen voor het Instituut Fysieke Veiligheid, de regionalisering van de brandweer en de nationalisering van de politie. Het laatste voorstel richt zich op centralisatie van het beheer, maar toch ook – u zult het er niet allemaal mee eens zijn – een zekere centralisatie van de beleidsvorming.
De veiligheidsregio’s en het Veiligheidsberaad merken dat we in een periode verkeren waarin er echt heel veel gebeurt. Zodanig veel dat je het met recht een transitieperiode kunt noemen, waarin ook sprake is van een paradigmashift. De veiligheidsregio’s zijn er net, maar komen in een nieuwe wereld terecht. Dat vraagt om grondig nadenken, om visieontwikkeling en om een strategische agenda van de veiligheidsregio’s, van de professionele organisaties, van het bestuur en van de rijksoverheid.
Laat ik die omgeving nog eens even schetsen, aanvullend op wat de minister net heeft gedaan. Mei 2011 zijn er nieuwe wetsvoorstellen in aantocht die nog voor het zomerreces naar de Tweede Kamer gaan. Ik noem de voorstellen voor het Instituut Fysieke Veiligheid, de regionalisering van de brandweer en de nationalisering van de politie. Het laatste voorstel richt zich op centralisatie van het beheer, maar toch ook – u zult het er niet allemaal mee eens zijn – een zekere centralisatie van de beleidsvorming.
Abonneren op:
Posts (Atom)