15 december

Koninkrijksconcert in De Vereeniging. Het is vandaag Koninkrijksdag, 53 jaar geleden werd het Statuut voor het Koninkrijk ondertekend, het staatsverband waarin de landen Suriname, Nederlandse Antillen en Nederland samen het Koninkrijk der Nederlanden vormden. Tegenwoordig gaat het over de Antillen, Nederland en Aruba. Bij de 50^ste verjaardag was er een muziek- en cultuuravond in de Ridderzaal. Als toenmalige verantwoordelijke minister nam ik de suggestie van de Koningin op om voortaan elk jaar een Koninkrijksconcert te houden op 15 december. Steeds in een andere stad met veel Antilliaanse en Arubaanse inwoners. Vorig jaar was dat Amersfoort en ter plekke kon ik regelen dat dit jaar Nijmegen aan de beurt is.

Het Koninklijk Huis is vertegenwoordigd door Pieter van Vollenhoven, het kabinet door de ministers Hirsch Ballin, Donner, Plasterk en (deels) -Ter Horst en natuurlijk door de eerstverantwoordelijke staatssecretaris Ank Bijleveld van BZK. Samen zijn wij gastvrouw en –heer van deze avond. Ook zijn er de nodige Kamerleden naar Nijmegen gekomen, van SP tot VVD. Ik feliciteer Alexander Pechtold met zijn uitverkiezing door de parlementaire pers tot politicus van het jaar. Nu de publieksjury nog.

Het leukste van vanavond is dat er honderden Antilliaanse en Arubaanse Nijmegenaren in de zaal zitten, ze hebben massaal gebruik gemaakt van onze uitnodiging om Koninkrijksdag mee te vieren. Het is een prachtige avond waar de verantwoordelijke medewerkers van BZK en onze gemeente (Maarten Post) trots op kunnen zijn. Onder leiding van presentatrice Antje Monteiro ontvouwt zich een mooi en vaak swingend programma met talentvolle jongeren in het New Arts College, met de Arubaanse ‘Jan Smit’ Edjean Semeleer, met de geweldige steelpanformatie The Mighty Dow uit St. Maarten en met mijn favoriete Mathilde Santing als grande finale.






Na afloop is er een nazit in diverse ruimten en een nadans in de ING-zaal. Daar wordt, ook door Machteld en mij, ongelofelijk geswingd op de uiterst dansbare salsa van de Curaçaoënaar Edsel Juliet. Het rijke Koninkrijk in optima forma. Jammer dat er altijd zoveel culturele tegenstellingen tussen de politici aan weerszijde van de oceaan bestaan. De onlangs overleden Antilliaanse schrijver Boeli van Leeuwen zei daar ooit grijnzend over: ‘Als men in Nederland roept dat het echt vijf voor twaalf is, ach dan is het hier nog niet eens zes uur!”

13 en 14 december

Tijdens een crisis of ramp in de veiligheidsregio Gelderland-Zuid die de grenzen van een gemeente te buiten gaan, is de burgemeester van Nijmegen ‘coördinerend burgemeester’. Dat wil zeggen dat het Regionaal Beleidsteam onder mijn voorzitterschap staat. Als het langer dan een paar uur duurt wissel ik deze functie af met een andere burgemeester, in dit geval de collega van Tiel, Steven de Vreeze.

Het ongeval met de Apachehelikopter en de daardoor veroorzaakte stroomstoring in de Bommeler- en Tielerwaard levert zo’n overschrijdende crisis op. Er zijn maar liefst vijf gemeenten getroffen: Maasdriel, Zaltbommel, Lingewaal, Neerrijnen en (een deel van) Geldermalsen, allemaal zitten ze zonder stroom. Het crisiscentrum is in Nijmegen gevestigd en daar is ook het Regionaal Operationeel Team en de Operationeel Leider. Dit ROT vormt het zenuwcentrum, daar komt alle informatie binnen en daar zijn alle diensten vertegenwoordigd, van brandweer en politie tot gemeenten en GHOR. Ook Defensie en NUON hebben nu hun vertegenwoordigers paraat.

Het ROT verzamelt alle informatie, overlegt met de diensten ter plaatse en adviseert het bestuur. In het beleidsteam (RBT) zitten de burgemeesters van de betrokken gemeenten (of hun loco’s), politiechef, brandweercommandant, regionaal geneeskundige functionaris en coördinerend gemeentesecretaris. Als coördinerend burgemeester leid ik dit team. Daar nemen we besluiten over uiteenlopende zaken als de beschikbaarheid van politietoezicht, noodopvang, toewijzing van noodaggregaten, informatie via de rampenzender en stellen we de hoofdlijn van de communicatie vast.

Het is veel werk achter de schermen en de tientallen medewerkers die rond de klok in en voor het ROT en het RBT werken, zorgen er voor dat in deze lange stroomloze dagen heel veel zaken adequaat geregeld zijn. Zij vormen als het ware de backoffice, terwijl de mensen in de gemeentehuizen en bureaus ter plaatse de zichtbare frontoffice vormen. Dat is ook een goede rolverdeling. De mensen in Kerkdriel zijn niet geïnteresseerd in coördinatoren in Nijmegen, zij willen hun eigen burgemeester zien en horen.

Woensdagnacht en donderdagmiddag pak ik tussen de bedrijven door een paar uurtjes slaap. De rest van de tijd ben ik op het crisiscentrum aanwezig. Donderdagavond rijd ik met Pier Eringa naar de Bommelerwaard en zie ik met eigen ogen hoe onheilspellend donker het daar is. In het gemeentehuis van Maasdriel praat ik met het lokale crisisteam. Ook nemen we een kijkje op de donkere lege markt van Zaltbommel. Aan de dijk langs de Waal kan ik ook de reparatiewerkzaamheden van NUON ter plaatse aanschouwen. We hebben aan het begin van de nacht goede hoop dat het leed binnen enkele uren geleden is. Dat blijkt helaas te optimistisch.

Ook vrijdag vraagt de stroomstoring nog veel aandacht. ’s Middags komen de gemeentelijke bestuurders nog één keer in overleg bijeen. We stellen de tekst van een nieuwsbericht aan alle inwoners van de gemeenten vast en bereiden ons er op voor dat van de inwoners en de diensten mogelijk nog een zware nacht wordt gevergd. Ondertussen gaat op onderdelen ook het gewone werk door. Besprekingen met de burgemeesters van Culemborg en Buren over de verdeling van de politiesterkte, overleg van de beheersdriehoek, een ontvangst van het bestuur van SIRE op het stadhuis en een interview met stadsredacteur Rob Jaspers in het nieuwscafé van De Gelderlander. Een prettig gesprek.

Om 19.30 uur komt de boodschap dat de stroom weer is aangeschakeld en dat weldra alle huishoudens weer licht en warmte zullen hebben. Tijd om maar eens van het weekend te genieten.

12 december

’s Ochtends reis ik af naar Amsterdam. Allereerst heb ik een strategisch overleg in mijn hoedanigheid van voorzitter van het Veiligheidsberaad met de nieuwe voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Brandweerzorg en Rampenbestrijding Caroline van der Wiel. Caroline is ook directeur Regionale Brandweer Amsterdam en dat maakt haar tot één van de leidende professionals in de veiligheidszorg. We spreken over intensivering van de samenwerking, over een gezamenlijke visie op de brandweerzorg in de toekomst en over de wens om op termijn tot multifunctionele jaarplannen te komen.

Aansluitend bezoek ik de promotie van Meine Henk Klijnsma in de aula van de Universiteit van Amsterdam. Zijn omvangrijke dissertatie handelt over de geschiedenis van de Vrijzinnig Democratische Bond. De centrale stelling is dat de vrijzinnig democraten een aparte politieke stroming waren, naast het Nederlandse liberalisme. Een soort verlichte, progressieve versie. Ik mocht al eerder stukken lezen, vooral natuurlijk de epiloog die handelt over D66 als erfopvolger van de VDB. Bij de verdediging is ook Frits Bolkenstein aanwezig. Het is lang geleden dat wij een zomer lang in een te warm zaaltje de vorming van Paars 2 voorbereidden.

Op tijd terug in Nijmegen-Oosterhout voor de officiële opening van de polikliniek van het CWZ aan de Carbatinastraat. Mooi dat het gelukt is om hier in de Waalsprong een volledige poli op te zetten, inclusief een volwassen röntgenkamer. Het gebouw is in korte tijd neergezet en ziet er prima uit. Vetrekkend CWZ-voorzitter Jaap van der Heuvel kan trots zijn op de prestatie van zijn mensen. Ik mag met een gouden schaar een heus lint doorknippen, gebeurt me niet veel.

Daarna een paar rustige uren voor overleg, eten en de voorbereiding van de raadsvergadering als slotstuk van de Politieke Avond. Ik open om half tien de vergadering en moet de hamer en de ambtsketen al binnen een kwartier overdragen aan plv. voorzitter Peter Breukers. Er is een crisis in de regio en ‘Grip 4’ is afgekondigd. Ik vertrek voor een lange nacht naar het hoofdbureau van politie.

10 en 11 december

Al voor het weekend begon een kies flink op te spelen. De afgelopen dagen heb ik de nodige Ibuprofen geslikt en tussendoor ook nog sinterklaas gevierd. Gelukkig heeft mijn Leidse tandarts tijd en die heeft hij vervolgens ook nodig voor het eerste deel van een grondige wortelkanaalbehandeling. Stevig verdoofd kom ik aan het begin van de middag in Nijmegen aan. De ambtenaren die aan tafel schuiven voor overleggen over veiligheid en politiezaken ontmoeten een ietwat geprangd reagerende burgemeester. Aan het einde van de middag zakt de zeurende pijn en doorsta ik een interview met de nieuwsbrief van SVn en een overleg met gemeentesecretaris Pier Eringa. Aan het begin van de avond scharen de fractievoorzitters zich om mijn tafel voor het reguliere seniorenberaad. Een van de fractievoorzitters kan er wegens ernstige persoonlijke omstandigheden niet bij zijn en heeft mij gevraagd om de collega’s daarover te informeren. Wij wensen hem en zijn familie veel kracht.

’s Avonds terug naar Leiden en dinsdagochtend opnieuw in de tandartsstoel. Dit keer ook nog meer dan een uur, maar het leed moet nu echt achter de rug zijn. Opnieuw verdoofd weer in mijn autootje naar Nijmegen. Het college vergadert wat later dan gewoonlijk maar ik laat het eerste deel toch schieten, de concentratie is nog niet wat het moet zijn.

’s Middags gaat het weer heel redelijk en tijdens het werkbezoek dat het college aflegt aan het ICT-bedrijf Planon kan niemand nog iets van de beschaafde martelpraktijken hebben gemerkt. Interessant bedrijf overigens, leading in ict-toepassingen voor flexibele werkplekken. Planon is wereldwijd actief, maar in Nijmegen nauwelijks bekend. Dat moet maar eens veranderen, niet alleen omdat wij trots op zo’n onderneming kunnen zijn maar ook om er voor te zorgen dat gekwalificeerd personeel de weg naar het succes leert kennen.

Dinsdagavond eet ik (voorzichtig) met Hannie Kunst en de ambtelijke top. We spreken over de organisatie en de kwaliteit van verschillende gemeentelijke afdelingen en over diverse vacatures in de staf.

6 en 7 december

In de ochtend breng ik samen met Marjo, Pier Eringa en Marion Wetzels een werkbezoek aan het Archief. In sneltempo worden we ingewijd in de geheimen van archieven en archivarissen. Ik hoor alles over kilometers archief, over klimatologische condities, over de enorme operatie om te digitaliseren en over de dienstverlening aan professionele onderzoekers en aan amateur- genealogen. Ik ben onder de indruk van de passie en betrokkenheid van de medewerkers en natuurlijk van het prachtige gebouw.

’s Middags weer naar Den Haag, ditmaal voor het betere lobbywerk. Samen met collega Fred de Graaf uit Apeldoorn en SVn-directeur Elly van Sluis ben ik eerst te gast bij minister Ella Vogelaar. Het ministerie van VROM heeft vorig jaar 40 mln. beschikbaar gesteld voor de startersleningen en dat geld wordt nu goed besteed. We denken dat de inzet van revolverende fondsen, dwz. fondsen die niet uitgeput raken omdat ze niet voor subsidies worden ingezet maar voor maatschappelijke leningen tegen lage rentes, ook in de wijkaanpak van de minister goed van pas kunnen komen. Ik spreek overigens de hoop uit dat de minister snel duidelijkheid kan geven hoe de financiering van die wijkaanpak nu rond komt.

Daarna samen met Ralph Pans op bezoek bij achtereenvolgens het PvdA-kamerlid Atje Kuiken en VVD-kamerlid Laetitia Griffith. Beiden zijn woordvoerder voor hun fractie in veiligheidszaken. Wij spreken indringend over het wetsvoorstel van minister Ter Horst dat de toekomst van de veiligheidsregio’s regelt. Een van de politiek gevoelige onderwerpen is natuurlijk de rol van de voorzitters van de regio’s (die ook korpsbeheerders van de politie zijn) in rampen en crises met een bovenlokaal karakter. Die voorzitter krijgt in het voorstel de bevoegdheid om knopen door te hakken. De commissarissen van de Koningin vinden dat die bevoegdheid moet liggen bij, juist ja, de commissarissen van de Koningin. De VNG, de brandweer- en politieprofessionals en de veiligheidsregio’s zijn het met de minister eens dat dit geen praktische oplossing is. Dat brengen wij bij de volksvertegenwoordigers onder de aandacht.

Vrijdagochtend ben ik in Kleve voor de dagelijks bestuursvergadering van de Euregio. Toen ik burgemeester van Nijmegen werd, had ik geen idee van wat de Euregio allemaal doet en dat ik daar ook tijd aan zou moeten besteden. Maar ik doe het met liefde, want het is een tastbaar bewijs van de grensoverschrijdende samenwerking die voor Nijmegen zowel economisch als sociaal van belang is.

Op het stadhuis stapels tekenboeken en andere dagelijkse kost die te saai is om te beschrijven. Ook een persoonlijk gesprek met iemand uit mijn werkomgeving waar ik erg van onder de indruk ben.

’s Middags los ik een oude belofte in. Eerder dit jaar bracht ik een werkbezoek aan de Stichting Dagloon. Die organiseert dagbesteding en werk voor daklozen, die hun weg in de reguliere samenleving (tijdelijk) niet terug kunnen vinden. De ‘Dagloners’ doen erg goed werk. Ze prikken papier en andere rotzooi van de straat en dragen zo bij aan een schoon Nijmegen. Ik beloofde een half jaar geleden dat ik een keertje mee zou lopen en vandaag gaat dat gebeuren. In oranje outfit en met een heel handige prikker en vuilniszak ga ik samen met een stuk of tien dagloners op stap. Het valt reuze mee met de rotzooi vandaag, maar dat komt zowel door het slechte weer (dan komen de mensen niet snel de straat op) als door het feit dat mijn collega’s van vandaag eerder deze week hier al eens zijn langs geweest. Toch heb ik als we terugkeren op het honk aan de Fresiastraat een halve zak vol met wikkels, plastic bekers, sigarettenpakjes, snoeppapiertjes en wat al niet door mensen onnadenkend op de stoep wordt gedeponeerd. De koffie smaakt na afloop goed!

4 en 5 december

Voor de collegevergadering eerst ambtelijk overleg, onder meer over de invulling van de vacature die door het vertrek van Arian Kuil gaat ontstaan. Het beste is als Marjo tijdelijk waarneemt. Ze heeft een lange ervaring in communicatie, niet alleen in Nijmegen, maar ook eerder bij de Nationale ombudsman en de Algemene Rekenkamer.
De collegevergadering neemt de hele ochtend en het begin van de middag in beslag. Soms zijn er zware onderwerpen die nu eenmaal veel tijd vergen, soms is het alleen het aantal collegevoorstellen dat de lange duur bepaalt. Dat laatste is dit keer het geval.

Het tweede deel van de dag brengen we bij onze Arnhemse collega’s door. Een goed initiatief, want de colleges van onze steden hebben veel gemeen in problemen, uitdagingen, oplossingen en ontwikkelingen in de stad. Eerst praten we een uurtje in het WTC-gebouw bij het station. Dat heet officieel geloof ik WTC Arnhem-Nijmegen, maar ik heb niet de indruk dat iemand dat ook als een Nijmeegse aangelegenheid beschouwt. We spreken over de ontwikkeling van de stadsregio en over een mogelijke dubbelkandidatuur van onze steden voor cultuurhoofdstad van Europa 2018. Inderdaad nog ver weg, maar bestuurlijk moeten we wel snel beginnen als we serieus plannen hebben. In januari praten we daar verder over met stadsregio en provincie.

Daarna laat het Arnhemse college de Nijmeegse collega’s iets van de nieuwste ontwikkelingen in het stadscentrum zien, onder meer de overdekte winkelpassage bij de nieuwe V&D en de voormalige bioscoop Luxor die nu tot poptempel wordt omgebouwd. De dag wordt afgesloten met een borrel bij Mahler, het grand café van Musis Sacrum. Het was 10, 15 jaar geleden erg in om horeca naar componisten en beeldende kunstenaars te noemen, in Nijmegen kunnen we daar van meepraten. Mahler was natuurlijk een intrigerende man. Hij ontsloeg ooit een violist die regelmatig ziek was met de woorden “ziek zijn is een gebrek aan talent”. Zou hij nu geen applaus voor hebben gekregen.

De avond is vrij, nu een door Guusje ter Horst georganiseerd diner in Oegstgeest is afgezegd wegens verplichtingen van de minister in de Kamer. Kan gebeuren.

De volgende ochtend eerst in Hoevelaken een vergadering van het Stimuleringsfonds Volkshuisvesting Nederlandse gemeenten. SVn ontwikkelt en beheert onder meer de zgn. startersleningen voor jonge mensen die op de woningmarkt een eigen huis willen kopen maar vanwege hun inkomen net een extra duwtje van de gemeente nodig hebben.

Terug in Nijmegen tijd voor post, tekenboeken en gesprekken. Ik krijg een mooi sinterklaasgedicht over mijn eerste jaar als Nijmeegs burgemeester.
Met Paul Depla en Hannie Kunst praat ik over onze inzet om het verleden van Nijmegen meer zichtbaar en levend te maken, onder meer cultuurhistorisch, maar ook via evenementen, musea, toeristische activiteiten en citymarketing. We gaan dit in een apart project aanpakken, mooi!

Ook vanmiddag een interview met Jacqueline van Ginneken van De Gelderlander over de inspanningen en resultaten van het jaar van de Gezonde Stad. Er is veel gedaan dit jaar en veel Nijmegenaren zijn er linksom of rechtsom wel mee in aanraking gekomen, bv. door de stadsbrunch van september of het jongerenfestival Burn van oktober. Toch is het niet zo dat er een schok door de stad is gegaan en dat gezondheid de ‘talk of the town’ was. Het zou ook niet realistisch zijn geweest om dat te verwachten. Ik vind het overigens sowieso kwestieus om elke twee jaar een nieuw thema te bedenken waar dan alle aandacht in de stad naar uit moet gaan. Zo werkt het niet en bovendien leidt dat alleen maar af van de meer structurele focus in onze stadspromotie. De bordjes City of Health aan de invalswegen gaan aan het einde van het jaar van de Gezonde Stad wat mij betreft weer weg. Ik denk niet dat veel mensen ze zullen missen. Ik heb liever dat daar komt te staan: welkom in Nijmegen, de oudste stad van Nederland. Of ‘de eerste stad’ (hoewel we soms tweede worden).

3 december

Maandag ben ik het grootste gedeelte van de dag in Den Haag. De Nijmeegse zaken gaan vooral per telefoon en per stapels dossiers op de achterbank van de auto natuurlijk .

Eerst heb ik een vooroverleg met de VNG voor het gesprek dat we later hebben met de rijksoverheid over verschillende veiligheidsonderwerpen. Onze delegatie bestaat uit de afscheidnemende voorzitter van de VNG Wim Deetman, de aantredende voorzitter en burgemeester van Almere Annemarie Jorritsma, VNG-hoofddirecteur Ralph Pans en ikzelf namens het Veiligheidsberaad.

Het overleg met het rijk, het zgn. Strategisch Beraad Veiligheid, vindt vervolgens plaats op mijn oude ministerie van BZK. Behalve minister Guusje ter Horst en staatssecretaris van VWS Jet Bussemaker, zijn er veel ambtenaren van Justitie, BZK en VWS aanwezig. Het Interprovinciaal Overleg is vertegenwoordigd door de commissarissen Harry Borghouts en Clemens Cornielje. Diverse veiligheidsissues komen langs. Zelf pleit ik er bij de minister van BZK voor om de eisen voor de convenanten die zij wil afsluiten met de veiligheidsregio’s niet te strak te maken. Wie de veiligheidsregio’s nu met extra geld tot uitspraken wil verleiden om volgend jaar de brandweer totaal te regionaliseren, dreigt het paard achter de wagen te spannen. Voor een aantal regio’s gaat dat te snel en sommige bestuurders voelen het ook als powerplay. De minister blijkt er niet gevoelig voor.

Aan het einde van de middag wordt in de Oude Zaal van de Tweede Kamer het nieuwe boek in de reeks Parlementaire Geschiedenis na 1945 gepresenteerd. Een volle bak met journalisten, Kamerleden en oud-Kamerleden, bestuurders, historici. Deel 7 dat nu ten doop wordt gehouden, beschrijft de periode van het kabinet De Quay 1959-1963. Dat waren de laatste jaren van mijn eigen vader als lid van de Tweede Kamer voor de KVP. Hij is 15 jaar kamerlid geweest, vroeger heel gewoon, nu een hoge uitzondering. Met mijn 9 jaren was ik in 2003 zelfs al een senior. De belangrijkste politieke gebeurtenis onder De Quay was de soevereiniteitsoverdracht van Nieuw Guinea aan Indonesië. Niet vrijwillig maar afgedwongen door Amerika.

Oud-premier Piet de Jong, in het kabinet De Quay staatssecretaris van Marine, houdt een fantastisch geestige toespraak. De man is inmiddels 92 jaar, maar nog steeds kaarsrecht van leden en uitermate scherp van geest, al praat hij erg zacht. Hij verhaalt hoe De Quay op het gazon van het Catshuis op mollenjacht ging. Daar had een minister-president toen nog tijd voor. Ik bied als voorzitter van de Stichting Parlementaire Geschiedenis de eerste exemplaren van het boek aan ondervoorzitter van de Tweede Kamer Jan ten Hoopen en minister van Defensie Eimert van Middelkoop.

’s Avonds eten we met een groot gezelschap, waaronder enkele Nijmeegse hoogleraren en de voorzitter van de Radboud Universiteit en de niet moe te krijgen Piet de Jong in Corona aan het Buitenhof. We nemen officieel afscheid nemen van Eimert van Middelkoop als bestuurslid van de stichting. Ik mag hem graag, een rechtgeaard GPV’er die niettemin uitstekend in staat is om vriendschappelijke banden te onderhouden met mensen die politiek en ideologisch diametraal tegenover hem staan, zoals ik. Ik vraag hem tussen de bedrijven door of hij er voor wil zorgen dat de krijgsmacht zich blijft inspannen voor de Vierdaagse. Dat is niet alleen goed voor Nijmegen en voor de Vierdaagse, maar ook voor de maatschappelijke verankering van de krijgsmacht zelf. Als het even kan, moet de minister komend jaar zelf komen kijken.

30 november en 1 december

’s Ochtends bezoek ik de meest notabele inwoner van Nijmegen, oud-premier Dries van Agt en zijn vrouw Eugenie. Wij zijn elkaar het afgelopen jaar al diverse keren in het Nijmeegse tegengekomen. Bovendien bereidt het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis aan onze universiteit, waar ik bestuurlijk bij betrokken ben, een wetenschappelijke monografie over zijn politieke leven voor. Een genoeglijke ochtend, doorspekt met vele verhalen en herinneringen.

Terug op het stadhuis wat tijd om stukken af te doen en post te lezen.
Helaas meldt woordvoerder en adviseur Arian Kuil mij dat hij begin volgend jaar naar een communicatieadviesbureau vertrekt. Na meer dan 5 jaar begrijpelijk maar persoonlijk vind ik het jammer. Ik heb veel aan hem gehad in mijn eerste jaar.

De rest van de dag een marathon van bijeenkomsten. Eerst de opening en prijsuitreiking van de amateurkunstmanifestatie in de Stadsschouwburg. Volle bak en veel bijzondere prestaties. De prijswinnaars hebben stuk voor stuk bovenmatig creatief talent en bovendien grote passie voor hun kunst. Maar dat geldt voor veel deelnemers, waaronder mijn vroegere buurman in Brakkenstein die een fraai zeepaard exposeert.

Aansluitend de opening van het prachtige zeer transparante nieuwe gebouw van het ROC naast het station. Directeur Hans Schutte, die binnenkort naar Enschede vertrekt, mag trots zijn. Ik hou wel van deze combinatie van grootsheid en openheid, al schijnt het gebouw nog niet erg bevorderlijk te zijn voor de concentratie. Samen met direct betrokkenen open ik het gebouw door een groot glazen kunstwerk te onthullen.

Aan het eind van de middag schuif ik binnen bij de ontvangst in De Vereeniging ter gelegenheid van het afscheid van Wim Jansen als vicevoorzitter van de KNBLO en voorzitter van de Stichting Vierdaagse. De samenwerking met Wim verliep het afgelopen jaar prima, gelukkig heeft hij een uitstekende opvolger in Johan Willemstein.

’s Avonds pakken wethouder Hannie Kunst en ik nog een deel van de Nijmeegse Nachten van de Wintertuin mee. Ik geniet van een mooi gesprek tussen Abdelkader Benali en Michaël Zeeman over buiten Nederland verblijven en toch hier zijn.

Zaterdagochtend om 9.45 uur in Utrecht voor vergaderingen van het Veiligheidsberaad en het Korpsbeheerdersberaad, dat tevens het bestuur vormt van de Voorziening tot Samenwerking politie Nederland. Ik zit het Veiligheidsberaad voor, Job Cohen doet de politiezaken. Na afloop blijven collega Gerd Leers en ik nog een uurtje achter voor een dubbelinterview ter gelegenheid van de ontsluiting van de A73 route. Nijmegen en Maastricht komen dichter tot elkaar, in fysieke en ook in mentale zin. De redacteuren van De Limburger en De Gelderlander ontmoetten twee opmerkelijk eensgezinde burgemeesters. Om 15 uur thuis.

29 november

De day after heb ik een werkbezoek aan Breed, onze regionale sociale werkplaats, al kan je het zo niet meer noemen. Breed is inmiddels een bedrijf met 2500 mensen die deels bij Breed zelf en deels bij andere bedrijven werken. Mensen die in de reguliere arbeidsmarkt niet mee kunnen komen, maar daarom nog niet minder waardevol zijn. Overigens stroomt er wel eens iemand door naar een vaste baan in een van die bedrijven. We nemen onder meer een kijkje bij het naburige HP, waar medewerkers van Breed een belangrijke rol spelen in de verwerking en demontage van afgeschreven lease computers. Ik leer hoe een harde schijf definitief onleesbaar wordt gemaakt. Dat gaat met de harde hand.

Helaas moet ik het bezoek aan Breed eerder afbreken. Ik wil op tijd in Venlo zijn voor de crematie van de vader van een goede vriendin van Machteld en mij. Hij was twintig jaar geleden burgemeester van Horst. Om 15 uur ben ik weer terug in Nijmegen en rijdt Machteld door naar Leiden. Even tijd voor de kranten van vandaag. Ze schrijven redelijk genuanceerd over het debat van gisteren. Ik merk ook een begin van een discussie over de verantwoordelijkheid en taak van media. Gelukkig.

Het tweede deel van de middag is gereserveerd voor een brainstorm met Theo Camps en Wim Smids van ACBN en Johan Willemstein en Ab Schreurs van de Stichting Vierdaagse over een verdergaande samenwerking. Ronald Leushuis en ik kunnen tevreden constateren dat de wil van alle drie partners om meer gezamenlijk op te trekken steeds meer invulling krijgt. De vlaggenparade wordt voortaan de gezamenlijke opening van marsen en feesten en krijgt een nieuwe opzet. We zullen ook vanaf 2008 samen persconferenties geven en broeden op veel meer mogelijkheden in communicatie en marketing.

Tot slot van de donderdag mag ik in restaurant Valdin aan de Van Peltlaan een Zilveren Waalbrugspeld uitreiken aan mevrouw Iet Dinnessen, die gedurende 20 jaar de penningen beheerde van de RK parochie Hees. Zij was onder meer verantwoordelijk voor de restauratie van de kerk aan de Dennenstraat en de overgang naar een nieuwe sociale bestemming van de kerk aan de Daniëlsweg. Ze neemt afscheid van het bestuur maar blijft de boekhouding verzorgen. De parochianen zullen het niet erg vinden dat er voor deze ene keer champagne op tafel komt.

28 november

Een lange woensdag begint met een overleg tussen gemeente, stichting Vierdaagse en Defensie over onze samenwerking. Die is prima, al kan er op onderdelen altijd wel wat beter. Defensie zal ook de komende jaren een goede partner blijven. Wel zal ik op politiek niveau aandacht vragen voor het behoud van de inzet van de krijgsmacht. De Vierdaagse is belangrijk voor de uitstraling van de krijgsmacht als organisatie midden in de samenleving. Daar moet natuurlijk niet op worden beknibbeld.

Aansluitend een overleg met de griffier en gemeentejurist Ger Krol over de regelingen inzake nevenfuncties van raadsleden en fractievolgers. Nuttig om dat nog eens goed op een rijtje te zetten. Niet in alle gevallen geven de regels opheldering, het is vaak ook een kwestie van aanvoelen of iets kan of niet. Aan het einde van de ochtend komt ontwikkelaar Ron Lubbers, de man achter onder meer Fiftytwodegrees koffie drinken. We delen de ambitie om van het gebied rond onze nieuwe ‘landmark’ iets bijzonders te maken.

De site Geenstijl.nl (voor al uw roddel en achterklap) schijnt bozig te zijn dat ik afgelopen vrijdag de begrafenis van Kees Lunshof heb laten schieten om in Nijmegen te overleggen over ongefundeerde aantijgingen van De Telegraaf over wethouder Depla en de gemeente. De ex-collega’s van Kees hadden het inderdaad bont gemaakt, het kostte mij veel tijd om het uit te zoeken en recht te zetten.

’s Middags ben ik in de brandweerkazerne van Tiel voor vergaderingen van het dagelijks bestuur van de veiligheidsregio en het adviescollege van de politieregio. Handig dat deze clubs dezelfde samenstelling kennen. Aan het einde van de middag weer terug in Nijmegen. Ik bereid de raadsvergadering voor met griffier Tine Mientjes. Daarna nog overleg met gemeentesecretaris Pier, woordvoerder Arian en secretaris Marjo en aansluitend even een hapje eten tegenover het stadhuis. Ik ben goed voorbereid op het debat.

De raadsvergadering is integraal na te kijken via internet, dus wat zou ik daar nog over zeggen? Het debat is gevoerd, misschien was dat onvermijdelijk, maar ik vond het zacht gezegd niet een hoogtepunt in mijn eerste jaar als burgemeester. Iedereen is zeer ongelukkig met de publiciteit, maar de grote meerderheid van de raad vindt de aanleiding daartoe een privézaak. En wat privé is, wordt niet plotseling onder druk van media een publieke verantwoordelijkheid. Wat wel een publieke verantwoordelijkheid betreft is onze opdracht om er alles aan te doen om Nijmegen in de toekomst op een meer positieve manier in het nieuws te brengen. Na afloop praat ik met Paul Depla en de andere collegeleden na. Ik hoop dat we nu zo snel mogelijk de blik weer op de stad kunnen richten in plaats van op de parkeergarage onder het stadhuis.

26 en 27 november

Maandagochtend eerst samen met districtschef Aart Garssen een emotionerend gesprek met een meisje van 18 jaar en haar ouders. Zij wordt al vier jaar lastiggevallen, gestalkt, door een veel ouder iemand uit de buurt. Een ernstige zaak waar ik al een paar weken aandacht voor heb. Gelukkig is de stalker nu aangehouden. We hopen dat dit het begin van een structurele oplossing kan zijn. Als burgemeester heb ik weinig middelen, maar die ik heb zet ik ook in.

De scholieren protesteren ook in Nijmegen tegen de schooluren. Het gaat helaas niet helemaal zoals het zou moeten. Eieren tegen het stadhuis en her en der een aanhouding.

’s Middags ontvang ik als voorzitter van de Euregio Rijn-Waal in Schloss Wissen nabij Weeze de minister van Sociale Zaken van Nordrhein-Westfalen Lauman en zijn Nederlandse collega Piet Hein Donner. Ik spreek Donner toe in het Duits, een nieuwe ervaring. De ministers bezoeken de conferentie ‘Ein Leben lang lernen’ en maken van de gelegenheid gebruik om ook met elkaar te confereren.

Van Weeze naar Den Haag voor een bijeenkomst van D66ers met interessante mensen uit andere partijen. Ik ben één van de organisatoren van dit vrijzinnig democratisch discours. Vooraf eet ik met mijn oude makker Roger van Boxtel even in Nieuwspoort. Enkele Haagse journalisten komen buurten. Ze maken graag een grapje over het fietsenhok maar vinden het terecht geen politieke zaak.

Dinsdagochtend natuurlijk collegevergadering. We staan wat langer stil bij het toekomstig re-integratiebeleid. En natuurlijk ook even bij het komende debat in de raad over ‘de kwestie’. Gelukkig beheerst het mijn dag niet. Wel besluit ik de uitverkiezing van de Overheidsmanager van het jaar in Noordwijk aan mij voorbij te laten gaan. Het zal morgen nog druk genoeg zijn.

Verder op de dinsdag het Bestuursteam Antillianenbeleid en overleg met ambtenaren over de uitvoering van de pardonregeling. Van de 130 dossiers die ik in de afgelopen maanden intensief heb bestudeerd, leveren een aantal nog de nodige vragen op. Voor het einde van het jaar moet in Nijmegen duidelijkheid zijn gegeven. ’s Avonds een uurtje lopen langs een stuk van de 7H-route. Ik krijg de smaak te pakken.

23 november

Op weg naar Den Haag genoeg tijd om de Telegraaf te lezen. Met stijgende verbazing, dat wel. Met chocoladeletters opent de krant over een eerdere ‘affaire’ van wethouder Depla. Het gaat over ontslag, over een appartement en over een afkoopsom en is gebaseerd op anonieme bronnen. Alleen een VVD-raadslid wordt met naam geciteerd, naar later blijkt onjuist.
Ik was van plan vanmiddag naar de begrafenis van Kees Lunshof te gaan, ik voelde mij daartoe verplicht, maar zijn voormalige collega’s maken het zo bont dat ik besluit maar in Nijmegen beraad te houden.

Eerst op Binnenlandse Zaken nog twee afspraken. Eén samen met korpschef Henk van Zwam om te pleiten voor een betere financiële bedeling van onze politieregio, de ander over de samenwerking van BZK en het Veiligheidsberaad, de overkoepelende club van de 25 veiligheidsregio’s, waar ik sinds kort voorzitter van ben.

Om 13 uur terug in Nijmegen. Wat van de rest van de dag te zeggen? Uit laten zoeken hoe dat zat met die afkoopsom en dat appartement en dat ontslag. Allemaal onjuist dus. Lang gesproken met wethouder, met gemeentesecretaris en voorlichter, met de collegeleden en tenslotte met de fractievoorzitters. Die besluiten tot een debat a.s. woensdag, nu één van hen in een persverklaring het vertrek van de wethouder heeft geëist. Niet iedereen heeft behoefte aan een dergelijk debat, maar het is wel goed dat politiek wordt geoordeeld waar dat thuis hoort, in de raad en niet in de pers. Rond 20 uur naar huis, hopelijk voor een rustig weekend.

22 november

Vanzelfsprekend besteed ik vandaag de nodige tijd aan de kwestie. Het is treurig dat dit onvermijdelijk is. Sommige media gaan heel ver en wat mij betreft té ver.

Tijdens een perspresentatie licht ik samen met Wim Smids het onderzoek naar de economische effecten van de laatste editie van de Vierdaagsefeesten toe. Het grootste meerdaagse openluchtfestival van Europa heeft dit jaar 1.4 mln bezoeken getrokken, dwz. 320.000 bezoekers die één- of meerdaags Nijmegen aandeden voor de feesten. Onze horeca vaart er wel bij. Toch denk ik dat de grenzen wel zo’n beetje zijn bereikt, in ieder geval ’s avonds. Het moet niet drukker worden, dat is niet alleen slecht voor de veiligheid maar het wordt er ook niet gezelliger op. Waar we iets aan moeten doen is het meezeulen van ingekochte blikjes en flessen bier en het thuis “indrinken” door jongeren.

Met de burgemeesters van Tiel en Buren en met korpschef Henk van Zwam spreek ik op mijn kamer over de operatie Slagkracht, de herindeling van de teams in onze regio om de politie effectiever te kunnen inzetten. Een lastige klus die ook voor de nodige bestuurlijke discussie zorgt. Logisch, want burgemeesters worden in hun gemeenten aangesproken op voldoende zichtbaar aanwezige politie.

Daarna met Marjo en chauffeur Jos naar Antwerpen voor een debat met de Antwerpse burgemeester Patrick Janssen, politieke voorman van de Vlaamse socialisten. Achter in de auto veel tijd voor stukken en voor telefoontjes over uiteenlopende onderwerpen. Raadslid Jolanda van Veluw heeft besloten uit de VVD-fractie te treden, nadat het toch al broze vertrouwen in haar kennelijk sinds gisteren nog verder was gedaald. De afgelopen maanden boterde het al niet erg tussen haar en de rest van de fractie, kwestie van stijlverschillen. Bemiddeling heeft niet geholpen.

In Antwerpen een snel diner ten huize van consul-generaal Pieter Langenberg met onder meer de directeur van de Vlaams-Nederlandse cultuurinstelling De Buren, Dorian van der Brempt. Dorian is ook betrokken bij het Vlaams kwartier in Nijmegen. Het debat met burgemeester Janssen gaat over stedelijke innovatie. Filmpjes van Antwerpse en Nijmeegse projecten leiden tot aardige vragen over burgerparticipatie, cultuur en sociale samenhang, de rol van woningcorporaties en gemeentelijke instrumenten om de sociale samenstelling van wijken te beïnvloeden. De Nijmeegse filmpjes gaan over Waalfront en Waterkwartier en bewoners van deze wijk stellen ook de vragen. Ze zijn speciaal voor dit debat naar Antwerpen gekomen, wat een betrokkenheid! De Antwerpse burgemeester en ik zijn het over veel eens, alleen over inkomens- en andere eisen voor bijzondere wijken lopen onze opvattingen uiteen. Groot verschil tussen beide steden is, behalve het inwoneraantal, de huizenmarkt. Nijmegen kent veel meer huurwoningen in de sociale sector. Snelle man, die Janssen, je ziet er nog een beetje de marketeer van af.

21 november

Na een paar korte overleggen over de planning van de komende raadsvergaderingen en andere zaken, reis ik af naar Lobith, gemeente Rijnwaarden, voor de zitting van de Euregioraad, die bestaat uit gemeentelijke en regionale vertegenwoordigers uit onze Rijn & Waal- regio, van beide kanten van de grens. De zitting duurt niet erg lang, de meeste agendapunten zijn goed voorbereid. Aardig is de presentatie van een nieuwe toeristische fietsroute langs de Rijn vanaf de bron in de Alpen tot aan de monding bij Rotterdam. De Waal telt natuurlijk ook mee.

In de auto terug hoor ik dat zich diverse media hebben gemeld om te informeren naar een gerucht over wethouder Depla en een raadslid in de fietsenafdeling van de parkeergarage onder het stadhuis. Vervelend dat dit gerucht naar buiten komt, omdat naar mijn oordeel geen publieke belangen in het geding zijn. Al eind juni ben ik op de hoogte gesteld van de verhalen die rond gingen over iets dat zich in mei zou hebben voorgedaan. Ik heb laten nagaan of er sprake zou kunnen zijn van eventuele strafbare feiten, seksuele intimidatie, misbruik van positie of aantasting van iemands integriteit. De rapportage van de gemeentesecretaris gaf aan dat daarvan geen sprake was. Daarmee was en is het een privé-zaak, wat ik er verder ook van zou kunnen denken.
Toen enkele weken geleden een van de fractievoorzitters uit de raad zich tot de griffie en daarna tot mij wendde voor opheldering, heb ik hem precies dat gemeld. De dag daarna heb ik alle fractievoorzitters dezelfde informatie gegeven. Ik heb ook gemeld dat er geen beelden zijn en dat er ook door niemand opdracht is gegeven om die te wissen of te vernietigen. Dat ze er niet zijn, is overigens niet verwonderlijk, want bewakingsvideo’s mogen niet langer dan een korte tijd bewaard worden, tenzij er strafbare feiten op staan.

Aan het einde van de middag blijkt Geenstijl.nl een bericht te hebben geplaatst. Over de journalistieke kwaliteit laat ik me maar niet uit. Andere media blijven nu niet meer achter. Tijdens de Politieke Avond gonst het rond. Voorafgaand aan de besluitronde (de eigenlijke raadsvergadering) komen de fractievoorzitters op eigen initiatief bijeen. Geen van de aanwezigen is van plan om hier een politieke kwestie te maken. Dat lijkt mij terecht en ik vraag in het belang van onze stad enige terughoudendheid in publieke uitlatingen.
De onderwerpen rampenbestrijding, begroting van de veiligheidsregio en de toekomst van het Nijmeegs Klantencontactcentrum, die vandaag in de raadskamer met mij worden behandeld, weten nu niet iedereen te boeien. Jammer, maar begrijpelijk.

19 en 20 november

De kuiten voelen wat strak, om het voorzichtig uit te drukken. Op het stadhuis veel welgemeende complimenten. Ze weten dat ik van ver ben gekomen. Pieter Ronteltap van de afdeling Veiligheid blijkt de 7H-loop in 54 minuten te hebben gelopen. Twee keer zo jong als ik, dat wel, maar dan nog een absolute topprestatie. Ik feliciteer hem en hij biedt spontaan aan me voor de toekomst enige tips te geven. Dat is nog eens ambtelijke loyaliteit!

Gisteren overleed de Telegraaf-commentator Kees Lunshof. Ik ben zacht gezegd nooit een vriend van de Telegraaf geweest, maar met Kees kon ik opschieten. In mijn jaren als fractievoorzitter en minister lunchten we af en toe in zijn ‘stamkroeg’ Le Bistroquet aan het Lange Voorhout. Hij bezette daar als habitué het tafeltje waar ooit Van Agt en Wiegel onder een lage lamp en bij een voortreffelijk maal regelden dat het tweede kabinet-Den Uyl er toch niet kwam. Lunshof was rechts en een absolute verdediger van het bestaande bestel. Voor staatkundige of bestuurlijke hervormingen had hij weinig sympathie. Ik kreeg er in zijn column en de hoofdredactionele commentaren geregeld van langs. Toch was hij een faire journalist die zelden op de man speelde en uitstekend was geïnformeerd. En hij was bovendien aardig.

Vandaag een wat kortere werkdag met enkele ambtelijke vergaderingen. In mijn wekelijkse overleg met de mensen van de afdeling Veiligheid komt het onderwerp gokhallen uitvoerig aan de orde. Morgen zal ik er ook nog even in het college op terugkomen. Ook bespreken we een geval van ernstige stalking waar mijn aandacht voor is gevraagd. Aan het einde van de middag rijd ik naar Den Haag voor een bijeenkomst de Raad van Toezicht van de Consumentenbond, waar ik voorzitter van ben. Om 22 uur weer in Nijmegen, nog even de dagelijkse papierstapel wegwerken.

De collegevergadering de volgende ochtend gaat lekker vlot, we nemen een historisch besluit door de onderwijshuisvesting ‘door te decentraliseren’, dwz. aan de schoolbesturen over te dragen. Nijmegen loopt daarmee in het land voorop.

Om 13 uur in de Schepenhal van het stadhuis de uitreiking van de Nijmeegse kinderlintjes. Een mooi initiatief van mijn voorgangster dat ik graag voortzet. De leiding van vandaag is in handen van Praatjesmaker Jochem van Gelder. Hij heeft plannen voor een nationale kinderlintjes-uitzending. Dat zou mooi zijn. Ik beloof er Andre Rouvoet voor te polsen, die moet dat toch als gezinsminister deugd doen. Kids die de buurt opruimen (Buurtrangers Malvert), basketbalkampioen werden (Wildcats) of bij de dodenherdenking de kransen uitreikten en gedichten voordroegen (bovenbouw van De Buut) worden officieel benoemd tot ‘superheld’. Maar de show steelt letterlijk en figuurlijk de kleine Emma Timmermans. Zij zamelde (met behulp van haar broertje) met heitjes voor karweitjes meer dan 100 euro in voor een school in Mumbai in India. En toen ze daar was met haar ouders, kocht ze de spulletjes bij de lokale winkeltjes zodat die er ook nog wat aan hadden. Super-Emma van 7 jaar oud blijft bij dit alles heel bescheiden. Ik geef haar een handkus, die heeft ze meer dan verdiend!

Laat in de middag ben ik opnieuw in Den Haag, ditmaal voor de presentatie van het Jaarboek Parlementaire Geschiedenis. Als voorzitter van de Stichting, maar ook een beetje als Nijmeegse burgemeester (het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis is nu eenmaal verbonden aan de Radboud Universiteit) bied ik in de Oude Zaal het eerste exemplaar aan Kamervoorzitter Gerdie Verbeet aan. Volle zaal en aardige toespraken. Treurig is dat staatssecretaris Nebahat Albayrak plotseling en zonder opgave van redenen afzegde als spreekster. Toen ik haar daarover belde, bood zij aan voor een volwaardige vervanger te zorgen om vervolgens niets meer van zich te laten horen. Haagse maniertjes?
Het Jaarboek heeft als thema de moeizame worsteling met onze nationale identiteit. Ik haal in mijn toespraakje een uitspraak van de vroegere ARP-fractievoorzitter Bruins Slot aan: “Wat ons als Nederlanders bindt, is (…) erkenning van elkaar, ieder in zijn eigen bijzondere aard, en het vinden van een vorm van samenleving die alle ruimte laat voor het leven in die verscheidenheid en dus afziet van iedere poging om haar onder één nationale noemer te brengen”. Het lijkt wel of prinses Maxima haar parlementaire geschiedenis had bestudeerd toen zij onlangs vertelde dé Nederlander niet te zijn tegengekomen…

18 november

De start en finish van de Zevenheuvelenloop spelen zich letterlijk voor mijn deur af. Als ik niet zelf meedeed, had ik deze loop niet kunnen ontlopen. Ik begin mij zenuwachtig af te vragen of ik de 15 kilometer in de heuvels wel zal uitlopen, ik ben tenslotte maar een beginneling. In mijn loopkleren onder een gewatteerde jas geef ik om precies 13.00 uur het startschot en na 10 minuten mag ik zelf ook weg (zie ook het filmpje hieronder).

Het grootste gedeelte van het parcours loop ik samen met Berrie Schattenberg. Het is prachtig weer, beetje koude wind maar wel het zonnetje erbij. De Groesbeekseweg en de Nijmeegsebaan omhoog zijn behoorlijk zwaar, het gedeelte op de Zevenheuvelenweg valt daarentegen weer reuze mee. Vooral het laatste klimmetje vóór hotel Erica is moordend, daarna gaan de laatste 4 kilometer neerwaarts. Ik eindig in 1.40 u (en 27 seconden) en ben reuze blij. Het is natuurlijk een beetje een bejaardentijd, maar voor een eerste keer ben ik dik tevreden. Andere leden van het college houden de eer hoog met prima tijden.

Webvideo
Bekijk hieronder de webvideo over de Zevenheuvelenloop van de burgemeester. Kies voor een van de twee onderstaande films.

• Zevenheuvelenloop burgemeester (Windows Media Player)
• Zevenheuvelenloop burgemeester (QuickTime)

17 november

Sinterklaas is weer binnengehaald. De oude heilige zag al vele burgemeesters aan de Waalkade staan en mij nu voor het eerst. Ik vraag maar niet of hij nog goede herinneringen aan mijn vader heeft. De Sint, die zich zoals elk jaar weer in vele gedaanten kan opsplitsen om in veel steden tegelijk te zijn, ziet er goed uit. Volgens mij heeft hij het wel een beetje koud, maar dat zal de leeftijd zijn. De vele honderden kinderen aan de kade kunnen het waarderen dat ik de goedheiligman officieel toestemming verleen om over onze Nijmeegse daken te rijden. Zie ook het filmpje hieronder.

Daarna de rest van de middag naar het partijcongres in de Stadsschouwburg. Veel oude vrienden en bekenden natuurlijk. Alexander Rinnooy Kan houdt een mooi verhaal over de zorgelijke toekomst van ons onderwijs en het dreigende lerarentekort. Ursie Lambrechts en ik kijken elkaar aan. Zo’n 7 jaar geleden luidden wij ook de noodklok, toen was al te voorzien dat het lerarentekort zou oplopen en de kwaliteit van het onderwijs ernstig zal ondermijnen. Zijn extra inkomen en loopbaanontwikkeling de enige remedie? Minstens zo belangrijk is dat de samenleving de leraar weer gaat beschouwen als de maatschappelijke steunpilaar die hij (m/v) is. De andere Alexander spreekt ook goed. Hij wijst er terecht op dat de leidende partijen in het huidige kabinet elkaar in een soort wurggreep houden. Het kabinet van de lege agenda, zegt Pechtold niet zonder reden.

’s Avonds in de fraai ingerichte zaal van De Vereeniging het benefietgala van het Rode Kruis afdeling Nijmegen. Een volle zaal vol ondernemers in black tie aan gesponsorde tafels, veel live muziek en tientallen zenuwachtige jongens en meisjes die bedienen. Als erevoorzitter open ik de avond. Machteld en ik zijn er tot 22.30 uur bij, maar dan glippen we weg, want de inspanning morgen vraagt een goede nachtrust.

Webvideo
Bekijk hieronder de webvideo over de intocht van Sinterklaas. Kies voor een van de twee onderstaande films.

• Intocht Sinterklaas (Windows Media Player)
• Intocht Sinterklaas (QuickTime)

16 november

Vrijdagochtend op het politiebureau voor de vergadering van de beheersdriehoek. Daar gaat snel een paar uur aan op. We bereiden onder meer een gesprek met Binnenlandse Zaken voor, waarin wij zullen pleiten voor een herberekening van onze sterkte. Het ministerie lijkt gewoon fout te zitten en moet de regio beter bedelen. Aan het einde van de vergadering schuift de landelijke verkeersofficier van justitie Koos Spee aan voor de ondertekening van een convenant over de aanpak van verkeersonveiligheid. Ik controleer nog wel even of we nu niet plotseling verplicht worden om fietsers zonder achterlichtje maar wel volop verlicht, te bekeuren. Dat is niet het geval. Ik teken niet als burgemeester van Nijmegen maar als verantwoordelijke beheerders van het korps Gelderland-Zuid.

Daarna naar Wijchen (om precies te zijn Leur) voor de maandelijkse lunch van de burgemeesterskring Nijmegen e.o. Er is een agenda, we hebben echt een vergadering, we praten over wat burgemeesters onderling belangrijk vinden, maar verder is het ook gewoon gezellig. Om 14.30 uur weer terug op het honk voor een gesprek dat Hannie Kunst en ik samen hebben met de burgemeester en wethouder Economische Zaken van Venlo. Burgemeester Hubert Bruls kent de weg in ons stadhuis nog feilloos, hij was er dan ook tot 2002 wethouder. Gespreksonderwerpen zijn o.a. de mogelijke gezamenlijke inzet van beide steden en beide EU-regio’s om Europese middelen te verkrijgen en de toekomst van het grote stedenbeleid na 2009.

Vervolgens naar de Waalsprong om de nieuwe middelbare school met de fraaie naam Citadelcollege te openen. Echt een pioniersclub van enthousiaste schoolleiders, leraren, leerlingen (77 brugklassers!) en ouders. Een bedrijfspand is omgetoverd tot een leuk schoolgebouw en over een paar jaar staat er een nieuwe school waar plek zal zijn voor maar liefst 1500 leerlingen. Goede sfeer!

Eind van de middag ontvang ik het landelijk bestuur en de fractievoorzitter van D66 voor een korte borrel. Zij zijn in Nijmegen voor een politiek café en een huishoudelijke vergadering vanavond en voor het halfjaarlijkse partijcongres morgen. Ook collega Han Polman uit Bergen op Zoom is er bij, hij zit morgen het congres voor en laat daarvoor zelfs Sinterklaas staan. Ik show Alexander Pechtold de Trêveszaal, toch een stuk mooier dan die steriele zaaltjes van het Kamergebouw. ’s Avonds pik ik ook nog een stukje mee van het politiek café over de toekomst van het hoger onderwijs met o.a. VSNU-voorzitter Sybold Noorda.

Tevoren heb ik echter nog een laatste mooie klus, nl. de uitreiking van 50 certificaten van Nederlanderschap tijdens een naturalisatieceremonie. In mijn toespraak hekel ik de onverzoenlijke en onverdraaglijke toon van het integratiedebat en vraag ik deze nieuwe Nederlanders om hun persoonlijke verhaal overal te vertellen, dat is de beste manier om vooroordelen weg te krijgen.

15 november

Het is de dag van respect. Ik ben niet zo gek op al die dagen waarop iets moet worden benadrukt. Zo hou je geen normale dagen meer over. Die andere 364 dagen moeten we ook maar gewoon respect hebben, dan kunnen we vandaag gewoon overslaan. Voor mij is het een dag van veiligheid. Eerst praat ik met de directeur van de regionale ambulancevoorziening en wnd. baas van de veiligheidsregio Mac Honig, daarna met wnd. regionaal brandweercommandant Peter Willemse. Er loopt onder meer een onderzoek naar de opkomsttijden van de brandweer in de regio, terwijl er ook zorgen zijn over de dekking van onze ambulances.

Later op de ochtend ben ik in Den Haag bij een vergadering van het bestuur van het Veiligheidsberaad. Wij praten over de convenanten die minister Ter Horst met onze regio’s wil sluiten. Veel geld als we maar beloven onverwijld de brandweerkorpsen te regionaliseren. Niet iedereen vindt dit een fraaie manier van besturen. Ook een eerste gedachtewisseling over de toekomstige rol en positionering van het Veiligheidsberaad tussen ministerie, VNG, professionals en regio’s in.
Van Den Haag naar Geldermalsen waar de rest van de middag onze eigen veiligheids- en politieregio vergadert over begrotingen, formatieplannen, samenwerking met onze buren van Gelderland-Midden en aanverwante artikelen. De collega-burgemeesters stemmen in met het voornemen van de minister om mij op grond van nieuwe wetgeving opnieuw te benoemen tot korpsbeheerder. Gelukkig maar.

’s Avonds in de Trêveszaal van ons stadhuis de eerste Moenentafel, een initiatief dat ik samen met Marjo van Ginneken heb ontwikkeld om rond belangrijke thema’s sleutelspelers en opinieleiders uit stad en regio te verzamelen. Tijdens een aangenaam maal wordt er aan vier tafels gesproken over onze verstandhouding met Duitsland, samenwerking in de grensregio en onze culturele verschillen. Gastspreker is de Duitse ambassadeur Thomas Läufer, die in een grondig betoog de veranderde relaties schetst. Paul Sars, directeur van het Duitsland-instituut van onze universiteit, benadrukt in zijn reactie de mogelijkheden die we zelf hebben om de culturele kloof te overbruggen en (economische) samenwerking aan te gaan. Aan de tafels boeiende gesprekken met museumdirecteuren, onderwijsbazen, vertegenwoordigers van bedrijven, Kamer van Koophandel, Euregio en zelfstandige ondernemers van hier en van over de grens. Nieuwe verbindingen, onverwachte ontmoetingen en iets meer inzicht, daar ging het om. Het lijkt geslaagd.

14 november

Het eerste bezoek van de dag is aan de basisschool Dukendonck in Nijmegen-Zuid. De school organiseert een Zweedse dag ter ere van de honderdste geboortedag van Astrid Lindgren. De kinderen hebben allemaal óf Pipi Langkous gelezen of de films gezien. Ze zingen om het hardst met de bekende liedjes mee. Ambassadeur Magnussen is met zijn vrouw en cultureel attaché speciaal naar de Dukendonck gekomen om het Zweedse feestje een beetje mee te vieren. Geen feestnummer, maar hij leert de kinderen toch maar mooi in het Zweeds tot tien te tellen.

Her en der wat gesprekjes en telefoontjes en vervolgens rond het middaguur de opening van 52Degrees. De beveiliging rond de minister-president is zo stevig dat het nog moeite kost om het gebouw in te komen. De opening is fraai. Balkenende spreekt wat aardige woorden, Frans van Houten neemt met zijn mobieltje een foto van de premier die met de nieuwste technologie van NXP direct op het grote scherm verschijnt, buiten wordt een spannend ballet op moderne muziek getoond en Ron Lubbers en ik mogen nog even de wonderen van het gebouw en van de stad aanprijzen. Architect Francine Houben heeft ooit gezegd dat zij de knik in het gebouw ziet als een buiging naar de stad. Namens Nijmegen buig ik voor haar, ze heeft ons een symbool van Nijmeegse vernieuwing gegeven.

De rest van de middag op het stadhuis bezig met tal van kleine en grotere onderwerpen en met de voorbereiding van de Politieke Avond. Met het voorzittersberaad, de club raadsleden die de agenda van de raadskamers en de besluitronde bewaakt, praten Pier Eringa en ik over de lijst noodzakelijke en onvermijdelijke collegevoorstellen die nog dit jaar in de raad behandeld moeten worden. We beloven dat er nog een laatste zeef wordt gehanteerd.

In de raadskamer behandelen we mijn brandweerbrief 2007 en de notitie over dienstverlening. Veel complimenten over beide. Men is het eens over de terughoudende opstelling om de brandweer oneigenlijke taken te laten uitoefenen zoals bv. sleutelhulp. Daar zijn andere professionals voor en vaak goedkoper. Aansluitend debatteren we over de situatie rond de drie cafés aan de kop van de Molenstraat, de Drie Gezusters. De Gelderlander heeft er veel over geschreven en begrijpelijk, want er is lang te weinig aan de controle en handhaving van brandveiligheid en bouwkundige voorzieningen gedaan. Daarom hebben wethouder Paul Depla en ik de afgelopen maanden stevige maatregelen genomen. Bovendien hebben we intern duidelijke afspraken gemaakt zodat veronachtzaming niet opnieuw kan plaatsvinden. Discussiepunt met krant en een enkel daardoor geïnspireerd raadslid is of de gemeente niet zelf de tent helemaal had moeten sluiten. Nee, dat was niet noodzakelijk, de externe rapportages en de interne adviezen gaven dat niet aan en het zou disproportioneel zijn geweest. Overigens blijft het vreemd dat alle aandacht uitgaat naar de al dan niet onvolkomen handhaving van de overheid. Nog belangrijker is immers dat exploitanten van horeca gewoon de regels naleven.

De raadsvergadering zelf duurt tot tegen middernacht, de begroting vraagt de nodige tijd maar wordt vervolgens gelukkig met grote meerderheid aanvaard. De ‘borrelmotie’ van GroenLinks is voorlopig aangehouden, dus heffen we na afloop weer het glas. Verschillende vrienden en bekenden hebben de afgelopen weken bij mij geïnformeerd of het Bourgondische Nijmegen plotseling calvinistisch was geworden. Nee hoor, proost!

13 november

De collegevergadering gaat gezwind, er zijn weinig geschilpunten. Onder meer komt de notitie over de veelplegers, die we de gemeenteraad hebben beloofd, aan de orde. De aanpak van veelplegers is beslist niet gemakkelijk. Niet alleen moeten ze in de kraag worden gepakt, ze moeten ook de juiste straf of maatregel krijgen. Dat is natuurlijk primair een zaak van politie en justitie. De nazorg is zo mogelijk nog lastiger. De gemeente draagt daar een eerste verantwoordelijkheid voor. We zijn er vooral op uit om alle condities te scheppen om recidive te voorkomen. Een veelpleger achter slot en grendel is mooi voor de korte termijn, maar iemand komt altijd weer vrij en we hebben niets aan draaideurcriminelen.

Na de collegevergadering reis ik af naar Den Haag voor de begrafenis van Aad Nuis. Een mooie herdenkingsbijeenkomst met prachtige woorden van Hans van Mierlo, orgelmuziek van Maarten ’t Hart en buiten grijze regen uit de hemel. Veel mensen uit de politiek maar ook uit de wereld van de letteren, Aad was een dubbeltalent, een schrijver die de politiek te interessant vond om te missen, een politicus die eigenlijk niet voor dat vak geboren was. Onder mijn paraplu praat ik bij met Wim en Rita Kok.

De terugreis duurt bijna drie uur, de herfst heerst op de Hollandse wegen. Iets over half acht ben ik toch nog in het Wijnfort Lent, waar vanavond het Innovatieplatform een brainstorm houdt over globalisering en innovatie. Aan tafel praat ik bij met Jan Peter Balkenende. Nick Donofrio, innovatieopperhoofd van IBM, Frans van Houten van NXP en Alexander Rinnooy Kan houden boeiende inleidingen. Het gaat eigenlijk altijd om het vermogen te veranderen. Dat vermogen wordt bereikt door goede opleiding, passie en competitie. Ik pleit voor een innovatief internationaal klimaat waarin buitenlandse kenniswerkers graag naar ons toekomen en goed worden opgevangen. Rijk en steden moeten hier de handen inéén slaan.

12 november

Een herfstige week, de bladeren gaan er in rap tempo af. De eerste wereldrecords schaatsen op de lange baan zijn al weer gereden, dus we lopen tegen de winter aan. Intussen ben ik al weer meer dan 10 maanden burgemeester van Nijmegen, nog even en het eerste jaar is al voorbij. Echt een jaar van leren, van nieuwe mensen en van Nijmeegse gewoonten. Maar ook een jaar van plezier, verwondering en nieuwe activiteiten.

Vandaag ga ik in het wekelijkse interview met De Brug in op de fietslichtjes, waar een landelijke discussie over wordt gevoerd. Nederland is altijd goed in debatten over kleine zaken. Overigens worden in Nijmegen alleen fietsers die helemaal zonder licht rijden bekeurd. Weer veel aandacht voor veiligheid, politiezaken en brandweer. Korpschef Henk van Zwam en ik gaan ons sterk maken voor meer geld voor de politie. We zijn er van overtuigd dat in de verdeling van de landelijke gelden onze regio ten onrechte is benadeeld. De nieuwe indeling van de politieteams in de regio levert nog veel stof voor discussie op, vooral in het district De Waarden.

Aan het einde van de middag een kort bezoek aan 52Degrees, waar de Juniorkamer een bijeenkomst heeft georganiseerd. Ik word geacht te spreken over ‘grenzeloze groei’. Een thema om flink op te variëren: economische groei, grensoverschrijdende groei, persoonlijke groei, groei van de bevolking en de keuze van Nijmegen voor kwalitatieve groei. Leuk om te doen. Ik kan helaas niet lang blijven want aan het begin van de avond wacht de Nijmeegse Letterentafel in de Openbare Bibliotheek. Onder leiding van auteur Nout Bles, krijg ik in anderhalf uur een goede les in alle literaire activiteiten die Nijmegen rijk is en dat zijn er vele. Ik krijg mooie dichtbundels cadeau en zie oude bekenden als Wam de Moor. Stadsdichter Victor Vroomkoning declameert (dat is wel het goede woord) een paar van zijn officiële stadsverzen, mooi. Poëzie is nu eenmaal een liefde van lang geleden en jeugdliefdes gaan zoals bekend zelden over.

Later op de avond toch nog drie kwartier de Zevenheuvelenweg op en neer gelopen, gisteren was het trainingsloopje eigenlijk te kort. Nu niet meer lopen tot zondag, alleen maar hopen.

9 november

Om 9.30 uur ben ik present in Kleve om de vergadering van het dagelijks bestuur van de Euregio Rijn-Waal voor te zitten. Dat gaat altijd voortvarend en in prima sfeer. De werktaal in het Dagelijks Bestuur is Duits, maar als iemand af en toe ook Nederlands er doorheen gooit, is dat geen probleem. De Duitse collega’s, zoals Oberbürgermeister Sauerland van Duisburg, spreken een aardig mondje over de grens.

Vandaag onder meer de evaluatie van de Vierdaagse 2007. Alles bij elkaar een succes, nauwelijks veiligheidsproblemen, goede organisatie van de partners ACBN en Stichting Vierdaagse, maar ook van ons als gemeente, een feest voor wandelaars en bezoekers van de stad. De economische effecten zijn uiterst positief, binnenkort kunnen we de cijfers bekend maken. Zorg blijft wel of de stad niet te vol is.

Prof. Paul Bovend’Eert en Louk Hermans-Brand van de juridische faculteit van de Radboud Universiteit komen mijn steun vragen voor het ‘alumnibeleid’. De bedoeling is om juristen die hier ooit studeerden wat meer aan de faculteit en aan Nijmegen te binden. Goed initiatief, doe ik graag aan mee. ’s Middags verschillende vergaderingen, waaronder een bijeenkomst met de fractievoorzitters en de Nijmeegse gezagsdriehoek, dwz. districtschef, officier van justitie en burgemeester. Het gaat niet slecht met de veiligheid in Nijmegen, maar ik maak mij wel zorgen over het aantal inbraken in woningen, dat lijkt toe te nemen. Ook uitgaansgeweld stijgt. De politie zit er bovenop, vaak worden mishandelingen en vechtpartijen uitgelokt door gewoon teveel alcohol en drugs. Toch zullen we in het centrum nog een tandje er bij moeten zetten.

Het eind van de week is bestemd voor een informele discussie van raadsleden en enkele collegeleden in restaurant Vivaldi’s aan de Waalkade over de citymarketing van Nijmegen. Adviseur Ward Rennen van Berenschot, vorig jaar gepromoveerd op dit onderwerp, houdt een boeiende presentatie, die tot veel vragen en opmerkingen aanleiding geeft. Of Nijmegen voor de historie als focus kiest, dan wel voor kennis & innovatie of wellicht wel voor het warme Nijmegen-gevoel wordt vanmiddag natuurlijk niet beslist, dat gaat de gemeenteraad binnenkort officieel doen. Dit is alleen maar een opwarmertje dat de raadsleden de gelegenheid geeft zich te verdiepen zonder gelijk politiek te moeten bedrijven, zonder enige betekenis en zonder enige status. Niet openbaar, dat klopt. Een heel enkele keer vinden raadsleden dat prettig en collegeleden ook. Bij wijze van uitzondering, dat wel.

7 en 8 november

Woensdagochtend begint met een bezoek van de Taskforce Handicap en Samenleving. Mevrouw Koster en oud-burgemeester van De Bilt Tchernoff komen pleiten voor meer aandacht van overheden voor mensen met een verminderde zelfredzaamheid, zoals dat heet, in het veiligheidsbeleid. Dat zijn dus niet alleen gehandicapten, maar ook kinderen, (hoog-)bejaarden, dementen en anderen. De veiligheidsdiensten houden niet altijd rekening met hen, bijvoorbeeld in de evacuatieplannen. Meestal wordt er vooral gekeken naar verzorgings- en verpleeghuizen, maar heel veel mensen met mindere zelfredzaamheid wonen natuurlijk ook gewoon in flats en eengezinswoningen. Ik beloof om in onze eigen veiligheidsregio en landelijk hier aandacht aan te schenken.

Na een interview voor het blad van een zorgverzekeraar over Nijmegen Gezonde Stad en overleg met mijn medewerkster Marjo, heb ik achtereenvolgens vooroverleg en een vergadering van de Stuurgroep Regionale samenwerking politie. Namens de korpsbeheerders zit ik deze stuurgroep voor, ook burgemeester Bruls van Venlo en verschillende korpschefs maken er deel van uit. Wij begeleiden het onderzoek dat de ministers hebben gevraagd naar de verschillende samenwerkingsvormen tussen de politieregio’s. Een stevige klus, de resultaten van dit onderzoek zullen een rol spelen in de besluitvorming over de toekomst van het politiebestel eind volgend jaar.

Tussen verschillende interne en politieke overleggen door mag ik aan het einde van de middag in De Vijverhof aan de Kwakkenbergweg een Koninklijke onderscheiding uitreiken voor langdurige en intensieve vrijwilligersinzet bij de begeleiding van patiënten, ouderen en gehandicapten. Een voorrecht om dat te mogen doen. De ingang van De Vijverhof is nog Nijmeegs grondgebied, maar de feestzaal is al Groesbeek, dus keer ik, zoals het hoort, de penning van mijn ambtsketen om, met het rijkswapen naar voren.
’s Avonds naar Leiden, een doordeweeks nachtje bij mijn gezin, wel zo leuk.

De volgende morgen vroeg van Leiden naar het WTC-gebouw in Rotterdam voor het grote nationale Veiligheidscongres. Een enorme zaal vol met brandweer, politie, GHOR-mensen, ambulancediensten, ambtenaren van ministeries, gemeenten en VNG, militairen en mensen van de verschillende veiligheidsregio’s. Commissaris van de Koningin Clemens Cornielje zet zich in zijn toespraak nogal af tegen bevoegdheden die de komende wet op de veiligheidsregio’s in tijden van crisis geeft aan de voorzitters van de veiligheidsregio’s. Hij noemt ons ‘superburgemeesters’ en dat is beslist niet positief bedoeld. De Commissaris wil liever dat de commissarissen zelf super blijven. In mijn eigen toespraak ga ik er kort op in, maar er zijn wat mij betreft nog wel belangrijkere zaken in de veiligheidszorg dan de competentiestrijd over wie de ‘doorzettingsmacht’ in de regio krijgt.
Verder toespraken van minister Ter Horst en van loco-burgemeester Lodewijk Asscher van Amsterdam. Asscher vertelt over de wijze waarop overlastgevende (maar nog niet criminele) jongeren in onder meer Slotervaart nu worden aangepakt, er worden bijvoorbeeld straatcoaches ingezet. De moeite van het bestuderen waard.

Op de terugweg naar Nijmegen hoor ik van het overlijden van Aad Nuis. De reusachtige Nuis, zoals hij door Jan Blokker steevast werd genoemd, kende ik al 30 jaar geleden, toen ik actief was in D66 Nijmegen en hij Statenlid in Gelderland. We hebben veel met elkaar meegemaakt in onze partij. We werkten in de jaren ’80 samen aan verkiezingsprogramma’s en waren in 1994 ook nog even tegelijk Kamerlid. De jaren dat ik zelf D66 leidde, wilde Aad nog wel eens een ondersteunend mailtje sturen. De laatste jaren zag ik hem nog af en toe en altijd met plezier. Groot gevoel voor humor, grote formuleringskracht, zachtaardige verdediger van nuances, nors en beminnelijk tegelijk. Ik hou gelukkig veel goede herinneringen aan hem over.

Op het stadhuis nog dossiers afgedaan en telefoongesprekken gevoerd, betrekkelijk rustig.

Aan het begin van de avond in de stromende regen naar Berg en Dal (Tivoli) en terug gelopen. Goede training maar wel ongelofelijk nat geworden.

Toespraak: Veiligheidscongres Rotterdam

De veiligheidsregio’s aan zet

Toespraak Mr Th.C. de Graaf, voorzitter Veiligheidsberaad,
Veiligheidscongres 8 november 2007, Rotterdam

Mevrouw de minister, dames en heren,

Crises komen altijd onaangekondigd en altijd op het verkeerde moment. Rampen en crises vragen daarom het uiterste van hulpverleners en bestuurders. Zelfs hulpverleners van brandweer en politie maken niet wekelijks of zelfs maandelijks een crisis of ramp mee. Crisismanagement is zeker geen dagelijkse kernactiviteit van bestuurders, in ieder geval niet management van veiligheidscrises. Ook de witte kolom, de zorgverleners, is niet primair georiënteerd op veiligheid.

Niet kunnen blindvaren op routine, het is niet ons dagelijks pakkie-an, maakt een zorgvuldige voorbereiding en oefening extra belangrijk voor een slagvaardig optreden. Goede voorbereiding bij rampen en crises is niet het halve werk, maar negentig procent van het werk. De schade en de schande kunnen we beperken als vooraf goed is nagedacht over de beheersing van risico’s. Afspraken over verantwoordelijkheden, vaste basisprocedures en geoefendheid. Dit is kortweg het werk van de veiligheidsregio’s.

5 en 6 november

Maandag breek ik mij onder meer het hoofd over wat we als gemeente Nijmegen in de nabije toekomst aan willen met onze publieke dienstverlening. Nijmegen wil, net als veel andere gemeenten, natuurlijk onze burgers het zo gemakkelijk mogelijk maken, maar zal daarvoor wel het nodige moeten doen. Al voor mijn aantreden is ervoor gekozen om een Nijmeegs Klantencontactcentrum te bouwen, om zo één herkenbaar gemeentelijk loket te hebben voor onze inwoners en andere ‘klanten’. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Een NKCC betekent bijvoorbeeld dat we balies bij elkaar moeten brengen, onze internetsite nog veel beter en interactiever moeten maken en zo snel mogelijk één telefoonnummer moeten hebben voor de meest gevraagde diensten. Dat vraagt niet alleen techniek, maar ook goed opgeleide mensen en op onderdelen een andere inrichting van onze organisatie. Ik praat er vandaag over met verantwoordelijk directeur Marion Wetzels. Boeiend om mee bezig te zijn, maar niet eenvoudig.

Verder aandacht voor representatie en communicatie en voor veiligheid, zoals vaak op maandagen. Ik heb ook een goed gesprek met onze directie Brandweer. De gang van zaken in het verleden rond de controle van de Drie Gezusters, het horecacomplex aan de Molenstraat, was niet goed. De aandacht mag in de toekomst niet nog eens verslappen. We hebben daar heldere afspraken over.

Dinsdag eerst het reguliere overleg tussen burgemeester en gemeentesecretaris over van alles en nog wat, daarna de even reguliere collegevergadering, die tot het begin van de middag duurt. Ook in het college praten we over de ontwikkeling van een NKCC. Het algemene beeld is: goed dat we daar nu aan gaan werken, wel oppassen dat we niet alles in één mal willen gooien. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we bijvoorbeeld succesvolle initiatieven als het bedrijvenloket of het sportloket voor sportverenigingen nu de nek omdraaien om één megaloket te krijgen.

De rest van de middag diverse gesprekken, waaronder met mijn vroegere directeur-generaal voor het programma Andere Overheid, Lex van der Ham. Dat programma startten wij eind 2003 en werd voortgezet na mijn aftreden. Er is veel bereikt op het vlak van vermindering van administratieve last voor burgers, cultuurverandering binnen de rijksoverheid, gezamenlijke inspanningen van landelijke en gemeentelijke overheden om de kwaliteit van dienstverlening op te krikken en invoering van ‘e-government’. Lex is nu overgestapt naar het advieswezen, een spannende stap.

’s Avonds ben ik met collega Pauline Krikke te gast bij de jaarlijkse ‘privileged member bijeenkomst’ van de businessclub WTC Arnhem Nijmegen. In Chalet Brakkestein komen een aantal ondernemers bijeen, voornamelijk uit Arnhem, de Nijmegenaren laten het een beetje afweten. Het gebrek aan kwantiteit wordt wel goed gemaakt door de kwaliteit van de discussie over onder meer internationale relaties, expatbeleid, aantrekkingskracht van de regio en verbindingen tussen de beide steden. Het zou goed zijn als de WTC-club verbindingen onderhoudt met de toekomstige businessclub van 52 Degrees.
Het laatste deel van de avond besteed ik aan het schrijven van een toespraak voor het Veiligheidscongres van donderdag a.s.

1 en 2 november

Donderdagochtend breng ik in het museumpark voor religie en cultuur Oriëntalis door. Mijn Groesbeekse collega Gerd Prick en ik praten met enkele bestuursleden, onder wie oud-collega Medy van der Laan, en directeur Pieter Matthijs Gijsbers over de nieuwe visie op dit voormalige Bijbels openluchtmuseum. De focus is nu veel breder gericht op de verschillen en overeenkomsten tussen de wereldreligies, de culturele dimensie van de godsdiensten en de maatschappelijke confrontaties en spanningen. Het park wordt in fases aangepakt. Kan Oriëntalis een belangrijke rol in de integratie in Nederland gaan spelen? Daar is nog wel veel voor nodig, maar directeur Gijsbers lijkt mij wel een man met ambitie en doorzettingsvermogen. Nijmegen en Groesbeek hebben daar baat bij.

’s Middags spreek ik op verzoek van docente en raadslid Renate Bos studenten toe over het burgemeesterschap en de politiek. Met wethouder Hans van Hooft en hoofdofficier Remco van Tooren overleg ik over de mogelijkheden voor een Veiligheidshuis in Nijmegen. Wij zien dat wel zitten zolang we kleinschalig beginnen en succes in de praktijk laten aangroeien. De rest van de middag gaat op aan post, overleg met secretaris Marjo, een uitvoerig interview voor een boek van Berenschot over de dienende gemeente en tot slot een bezoek aan het atelier van de Nijmeegse schilderes en beeldhouwster Marijke van Balen. Zij bereidt een expositie voor van schilderijen van min of meer markante en/of bekende Nijmegenaren en vindt dat de burgemeester daarbij niet mag ontbreken. Ik word van onder tot boven gefotografeerd als studiemateriaal. ’s Avonds een deel van het parcours van de 7H-loop afgelegd.

Vrijdagochtend vergadert het bestuur van de Stichting Parlementaire Geschiedenis in het gebouw van de Tweede Kamer. De stichting exploiteert samen met de Radboud universiteit het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis, dat tot taak heeft de beschrijving van de parlementaire naoorlogse historie. Leuk om daar voorzitter van te zijn, temeer daar ik als Kamerlid al jaren bestuurslid was en ooit als assistent en onderzoeker aan dit Centrum werkte. In het bestuur zitten kamerleden van CDA, VVD, PvdA en ChristenUnie. Over twee weken overhandig ik het Jaarboek aan Kamervoorzitter Gerdi Verbeet en begin december presenteren we het boek over de periode van het kabinet De Quay. Nijmeegse wetenschap met nationale uitstraling.

Terug in Nijmegen onder meer een gesprek over de werving van de algemeen directeur van de veiligheidsregio en een eerste kennismaking met de beoogde nieuwe prins Carnaval. Hij wordt volgende week officieel gepresenteerd, dus ik houd zijn naam nog even voor mij.
Aan het einde van de middag breng ik een ziekenbezoek aan de Gouverneur van de Nederlandse Antillen (zeg maar de plaatsvervanger van de Koningin aldaar), Frits Goedgedrag. Hij kreeg vorige week enkele bypasses aangemeten in het UMC Radboud, een operatie die behoorlijk stevig aankomt. Ik vind het leuk als hij Nijmegen regelmatig aandoet, maar liever niet vanwege gezondheidsproblemen. Gelukkig krabbelt hij langzaam weer op.

’s Avonds ben ik samen met wethouder Lenie Scholten gastheer aan een diner dat ter ere van onze gasten uit Gaziantep wordt gehouden in het Valkhofmuseum. Heerlijk (halal) eten, interessante uitwisselingen. Leuk is dat de Turkse gemeenschap in Nijmegen sterk vertegenwoordigd is, alle mogelijke stromingen zijn vanavond bij elkaar, dat komt niet vaak voor. Ik word wel vier keer uitgenodigd om volgend jaar een tegenbezoek aan Gaziantep te brengen.

Voordat het weekend kan beginnen mag ik rond 22 uur nog een laatste officiële daad verrichten, nl. de uitreiking van de Groadus van Nimwegen-bokaal aan de winnares van het Nimweegs Dictee. Dat is vanavond in de raadszaal gehouden en de opkomst is bijzonder groot. De moeilijkheidsgraad van het dictee overigens ook. Wie weet nou wat mojjeke is? Enfin, het kostte de deelnemers heel wat ‘hersengillemestie’. Beppie van Dijk wint met maar 2 fouten op 25 Nimweegse woorden. Petje af.

31 oktober

Om 7.30 uur weg uit Nijmegen om op tijd in Den Haag te zijn. De vaste Kamercommissie voor BZK houdt een rondetafelgesprek over de komende wet op de veiligheidsregio’s. Ik vertegenwoordig de voorzitters van de veiligheidsregio’s en geef samen met onder meer enkele commissarissen van de koningin, collega Schneider van Haarlem en diverse brandweer- en politiechefs mijn visie op de nieuwe wet. Ik ben daar positief over, het is duidelijk dat de veiligheidszorg van brandweer, ambulancevoorziening en geneeskundige hulp bij ongevallen en rampen een krachtige regionale structuur nodig heeft en dat, als de ramp de gemeentegrenzen passeert, er knopen moeten worden doorgehakt. Dat moet dan de voorzitter van de regio doen, die ook korpsbeheerder is. De commissarissen van de koningin denken daar natuurlijk anders over, die vinden dat bij uitstek hún taak. Liever niet, er wordt al genoeg gepolderd in veiligheidsland, de provincie hoeft er niet bij als we het met de lokale bestuurders goed afkunnen. Ik proef dat dit een discussiepunt in de Tweede Kamer gaat worden.

Terug in Nijmegen het Adviescollege politie en het dagelijks bestuur van de Veiligheidsregio Gelderland-Zuid. De begroting van het politiekorps is in tijden van minder geld geen gemakkelijke opgave. Ook spreken we over het lopende onderzoek naar de regionale dekking van acute brandweerzorg.

Aan het einde van de middag hoog bezoek uit Gaziantep, onze ‘zusterstad’ uit het oosten van Turkije. Gaziantep is niet alleen nog veel ouder dan Nijmegen, maar ook veel groter; de zesde stad van Turkije telt ongeveer 1.3 miljoen inwoners. De Gouverneur (verantwoordelijk voor openbare orde en veiligheid) en de rechtstreeks gekozen burgemeester maken hun opwachting in onze Trêveszaal. We wisselen zoals dat gaat woorden en cadeaus uit. Het valt me op dat burgemeester Güzelbey veel woorden gebruikt om duidelijk te maken dat Turken en Koerden in zijn stad vreedzaam samenleven en dat de PKK, die hij omschrijft als een terroristische organisatie, geen enkele steun heeft.

’s Avonds de Politieke Avond. Die begint met een uitgebreid debat in de raadskamer over het borrelbeleid. GroenLinks wil af van de borrel na afloop van elke raadsvergadering en heeft daar zelfs een uitgebreid persbericht over gemaakt. Ik heb niet de indruk dat de Nijmeegse raad zich extravagant gedraagt. Maar ik heb nu eenmaal een liberale inslag en drink graag een glas mee. De raadsvergadering zelf handelt over heroïneverstrekking, balletschoolperikelen, zwembaden, buslijnen in Hengstdal, taalonderwijs en andere onderwerpen die het niveau van borrelpraat overstijgen. Om 24 uur thuis.

30 oktober

Een week kranten nalezen brengt mooi nieuws: de RU-hoogleraar Cremers wordt geëerd door het European Vision Institute, de HAN gaat een samenwerkingsverband met de Nederlandse Bank aan, Biessels (schuin tegenover het stadhuis) wint de lokale terrasprijs, een DNA-toepassing van Nijmeegse wetenschappers betekent een doorbraak in de forensische opsporing en Electrabel wil een ‘houtfabriek’ exploiteren die zorgt voor een kwart duurzame energie. Treurig nieuws is wat mij betreft de oprichting van zoiets als Trots op Nederland, geen democratische partij maar een populistische beweging met éénhoofdig leiderschap en vooralsnog geen programma. De parlementaire democratie met de noodzakelijke compromisvorming in het midden staat onder druk en er bestaan geen eenvoudige oplossingen. Treurig is ook dat het Armando-museum in Amersfoort is afgebrand. Ik kijk naar de vroege Armando op mijn kamer, kostbaar (door het Valkhof uitgeleend) bezit!

Ik begin de werkdag met een interview voor radio 2 over de onthulling van het straatnaambord dat de Rolling Stones in juni signeerden. Raar dat dit nu nog landelijk nieuws oplevert, de Telegraaf schreef er afgelopen dagen ook al over. Ik wist niet dat komkommers ook in de herfst groeien…Voordat de collegevergadering begint een overlegje met de wethouders Hannie Kunst en Paul Depla over de toekomst van de Stratemakerstoren, die mooie verdedigingstoren uit de 16^de eeuw die nu grotendeels aan het zicht ontrokken is. Ik heb er al eerder voor gepleit dat we daar meer mee moeten doen, bijvoorbeeld de geschiedenis van Nijmegen laten zien. Willen dit soort plannen levensvatbaar zijn, dan zijn zowel verbouwing als een reële exploitatie noodzakelijk. Wordt vervolgd.

Na de collegevergadering die zoals gebruikelijk voor 14 uur klaar is, spreken Paul en ik samen met gemeentesecretaris Pier Eringa, met Gelderlanderredacteur Rob Jaspers over De Drie Gezusters. Wij willen er publiek geen misverstand over laten bestaan dat de maatregelen die eerder zijn genomen (terugbrengen van het maximale bezoekersaantal met meer dan de helft en aanschrijving om bouwkundige maatregelen te nemen) adequaat waren en zijn. Voor onmiddellijke totale sluiting van de kroegen was geen dwingende noodzaak en dus ook geen juridische titel. Komende week zullen we natuurlijk ook de raad verder informeren.

In het ‘voorzieningenhart’ De Ster in de nieuwe wijk Visveld in Lent onthul ik samen met de voorzitter van de bewonersvereniging dat inmiddels beroemde straatnaambord. De Stones kunnen gerust zijn, wij waken goed over hun handtekeningen. Het bord staat in een ingebouwde vitrine met glas waar zelfs een kogel niet doorheen komt. Ik hoor dat Edwin Evers vanochtend op radio 538 duizenden euro’s voor het bord heeft geboden. Durft hij het zelf niet te proberen?

Aansluitend bezoek ik de 100-jarige mevrouw Veldhuys in Huize Nijevelt aan de Heijendaalseweg. Mevrouw hoort niet zo goed meer en vergeet ook wel eens wat, dus mag ik een paar keer uitleggen wie ik eigenlijk ben en wat ik kom doen. Na de thee met gebak met de hele familie van de jarige spoed ik mij naar een café in het Willemskwartier, waar ik in het kader van het collegebezoek aan de wijk met Turkse mannen aan de praat raak.
Mij valt op dat ze zich zonder uitzondering zorgen maken over de teruglopende tolerantie, ze hebben het gevoel dat ze meer en meer worden gegeneraliseerd en gediscrimineerd. Een van de mannen legt een verband met de opgeklopte toon in de media en de Haagse politiek. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik merk gelukkig weinig van Turks-Koerdische spanningen in onze stad. De politie houdt wel de vinger aan de pols.

29 oktober

Een weekje weg is heerlijk, vooral als ik goed bij kan slapen, lezen en lopen (de 7heuvelenloop komt steeds dichterbij). Nadeel is wel dat er heel veel blijft liggen aan post, besluiten, overleggen, uitnodigingen enz. enz. Vandaag dus veel ingehaald en weinig meer gedaan dan werken.

Ik krijg af en toe reacties op dit weblog, behalve ambtenaren en journalisten lezen ook gewone Nijmegenaren soms mijn digitale dagboek. Een lezeres schreef dat ze wel eens wat meer politieke statements van mij wilde zien. Tsja, mijn politieke hart heb ik natuurlijk nog, maar als burgemeester ben ik toch vooral iemand die boven de partijen moet staan en niet er tussen in. Al te geprofileerde stellingen moet ik niet betrekken, daar zijn nu juist wethouders en raadsleden voor. Niettemin: het is zoeken naar de juiste balans en de oproep om af en toe wat meer opinie te ventileren, neem ik ter harte.

Vandaag ben ik veel bezig geweest met veiligheidsvraagstukken in vele vormen. Zo sprak ik met de politie onder meer over de Nijmeegse tippelzone, waar sinds begin oktober alleen nog maar ‘eigen’ prostituees op mogen werken, omdat er een toevloed was ontstaan van buitenlandse vrouwen die eerder emplooi vonden in andere steden, die nu strenger zijn geworden. De eerste resultaten zijn goed, geen meldingen van overlast door illegaal tippelen buiten de zone, weinig overtredingen. Volgend jaar zullen we moeten bezien of we de (dure) tippelzone willen handhaven, of dat we op andere manieren de veelal fors verslaafde vrouwen kunnen begeleiden. De ‘hufterigheid’ op straat, waar ik eerder over schreef, kunnen we nog beter aanpakken, we gaan daar gericht actie op ondernemen met politie en gemeente.

Vanzelfsprekend praat ik ook uitvoerig met wethouder Paul Depla en onze gemeentesecretaris over de sluiting van de Drie Gezusters aan de kop van de Molenstraat. De gemeente blijft buiten de verhoudingen tussen eigenaar en pachter, daar gaan we niet over. Waar we wel over gaan is of de informatie uit eigen rapportages en externe expertisebureaus ons reden geeft tot optreden. Die rapportages gaven geen reden tot directe sluiting vanwege acuut gevaar voor bezoekers, wel tot meer dan halvering van de toegestane bezoekersaantallen en tot aanschrijving om binnen korte tijd de noodzakelijke (bouwkundige) maatregelen te nemen.

Verder ondermeer overleg over citymarketing. We gaan eens kijken of we met Arnhem, provincie Gelderland en stadsregio iets moois kunnen doen voor een kandidatuur als Culturele Hoofdstad Europa in 2018. Als je iets wil moet je vroeg beginnen. Wat dichterbij ligt de herdenking van de Vrede van Nijmegen. In 2008 en 2009 is het 330 jaar geleden dat 30 staten en steden hier de eerste vredesverdragen op een Europese schaal sloten. Daar kunnen we veel mee doen: Europa staat onder druk en Nijmegen heeft een fraaie historie op dit vlak. Raar is dat de Fransen die Vrede van Nijmegen op school leren, terwijl in eigen land veel mensen glazig beginnen te kijken. Nederlanders zijn nu eenmaal niet zo chauvinistisch (of misschien hebben we gewoon geen eigen identiteit…).

Ik praat bij met de plv. voorzitter van de gemeenteraad, Peter Breukers, en met plv. griffier Ellen Hoenderkamp. De planning van debatten in de raadskamers en in de gemeenteraad vraagt aandacht. Ook komen aan het begin van de avond de fractievoorzitters op mijn kamer bijeen, het zgn. seniorenoverleg. Het gaat dit keer over de onderlinge verhoudingen. Soms is het goed dat daar expliciet over wordt gesproken. Af en toe wordt er wat denigrerend over andermans partij gedaan.

18 en 19 oktober

De donderdag begint met een vroege ontvangst van de visitatiecommissie die de kwaliteit van ons politiekorps beoordeelt. De commissie bestaat uit deskundige politie- en justitiemensen en wordt geleid door oud-burgemeester van Enschede Jan Mans. De commissie vraagt de beheersdriehoek het hemd van het lijf. Korpschef Henk van Zwam heeft goede antwoorden paraat. Aan het eind van de middag krijgen we het oordeel.

Het tweede deel van de ochtend besteed ik aan een werkbezoek aan onze Nijmeegse welzijnsinstelling Tandem. In de open wijkschool aan de Fanfarestraat in Neerbosch Oost krijg ik tekst en uitleg over de voorzieningen aldaar, we bezoeken in de wijk een integratie- en een jongerenproject en spreken tijdens de wandeling onder meer over de succesvolle aanpak van problemen rond het Tubaplein. Aan een snelle lunch praat ik met de directie van Tandem over de resultaten van welzijnswerk en de moeilijkheid om die effectief te meten.

’s Middags woon ik het eerste deel van een mooi concert in de Vereeniging bij. Het concert van jeugdige winnaars van het Prinses Christinaconcours wordt door de Sociale Verzekeringsbank aangeboden aan AOW-gerechtigden ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van deze ‘steun van Drees’. Virtuoze jongens en meisjes achter de vleugel, aan de strijkstok en op de trompet. Het deel na de pauze laat ik lopen om tijd te winnen voor gesprekken op het stadhuis. Aan het einde van de middag weer naar het politiebureau om het verdikt van Mans aan te horen. Het korps Gelderland-Zuid doet het goed en heeft knappe prestaties geleverd de afgelopen jaren. Hoewel er nog het nodige op stapel staat, is het korps nu ook gebaat bij stabiliteit en mag er nog ietsje extra worden geïnvesteerd in verbindingen binnen het korps en met de buitenwereld. Het klinkt ons bekend in de oren, we zitten op de goede weg.
’s Avonds loop ik met mijn broer de Zevenheuvelenweg op en af, een goede training voor november. Komende week ben ik een aantal dagen in Normandië en de heuvels daar vormen een mooie ‘hoogtestage’.

Vrijdagochtend eerst een overleg om de brief aan de raad over De Drie Gezusters vast te stellen. De maatregelen die nu zijn genomen, moeten herhaling voorkomen.
Er moet nog het een en ander aan gebeuren, maar met wat ambtelijke inzet en telefonisch overleg tussen de andere afspraken door, moet het lukken om de brief vandaag nog, dus vóór de herfstvakantie, naar de raad te sturen.
Om 10 uur open ik in Sanadome het internationaal congres over digitale borstkanker-screening. Een geweldig belangrijk onderwerp omdat borstkanker steeds vaker voorkomt en optimale screening doorslaggevend kan zijn om levens te redden. Het UMC St. Radboud is een voortrekker op dit gebied.
In Hemmen, gemeente Overbetuwe, komt de burgemeesterskring Nijmegen en omstreken bijeen. Op mijn verzoek praten we onder meer over de citymarketing van Nijmegen. Die heeft immers een directe relatie met èn gevolg voor de omliggende gemeenten. De collega’s kunnen zich gelukkig alles voorstellen bij de focus die ik aan de Nijmeegse gemeenteraad heb voorgesteld: die van de historie, de oudste stad van Nederland, al meer dan 2000 jaar bruisende stad. Ook het Rijk van Nijmegen is rijk aan historie. En natuur niet te vergeten. Ik feliciteer Paul Wilbers van Ubbergen met zijn groenste dorp van Nederland.

Tot slot van de week en overgang naar een weekje herfstvakantie heb ik met medewerker Berrie Schattenberg nog een gesprek op Economische Zaken in Den Haag met de wnd DG Industrie en Regionaal Beleid, Bert de Vries. Het gaat over de wenselijkheid om structureel aandacht te schenken aan de steden in de grensregio’s als motoren van grensoverschrijdende economische ontwikkeling. Ook wil ik graag dat de rijksoverheid steden als Nijmegen een beetje ondersteunt in ons expats-beleid. De nota’s in Den Haag staan vol van het belang van een goede opvang van buitenlandse kenniswerkers maar zonder concrete hulp. Wordt vervolgd.

Aan het einde van de middag hoor ik op de radio van het overlijden van Jan Wolkers. Al die aardse en bloemrijke zinnen uit de boeken van mijn jeugd keren terug in mijn hoofd. Thuis hebben we een zeefdruk van Wolkers hangen, een abstract venster van blauwe en witte vlekken. Afscheid van een held van vroeger, treurig.

17 oktober

’s Ochtends eerst op het stadhuis voor post en telefoontjes, daarna op en neer naar Hoevelaken voor een vergadering van het bestuur van het Stimuleringsfonds Volkshuisvsting Nederlandse gemeenten. Van collega Henri Lenferink krijg ik een verslag uit de eerste hand van de politieke crisis in mijn voormalige (en nu nog weekend-) woonplaats Leiden. Een sneltram dwars door de Breestraat heeft de politiek in de Sleutelstad doormidden gespleten, het linkse college is gevallen. Het ligt allemaal net een tikkeltje anders dan een mogelijke tram door de Nijmeegse Burchtstraat.

Aan het begin van de middag spreek ik in de Schepenhal een welkomstwoord op een bijeenkomst van Het Geldersch Landschap. Een aantal BGers (bekende Gelderslieden) heeft spreuken verzonnen die op bordjes zijn geschilderd en nu worden onthuld. Allemaal ter ere van de prachtige Gelderse natuur. Meedoen een voetballer en een kickbokser, maar ook een gelauwerde schrijver en een oud-premier. Zelf koos ik voor een paar dichtregels tussen al het dorre bestuursproza: “Mijn land zwiert langs rivieren, / mijn lucht meandert mee”. Ondanks de ongelukkige tijdplanning zie ik net nog kans om namens het Geldersch Landschap buiten in de regen enkele boompjes aan passanten uit te delen.

Daarna in een sneltreinvaart naar 52degrees voor de opening van het congres van MKB-Nijmegen en bedrijvenvereniging WKS. MKB Nederland-voorzitter en oud-Nijmegenaar Loek Hermans is er ook. In mijn toespraakje benadruk ik de sterk verbeterde samenwerking tussen het Nijmeegse bedrijfsleven en het stadsbestuur. Het convenant tussen MKB en de gemeente mist zijn uitwerking niet. Grote aanjager was oud-voorzitter Etienne Verkroost en daarom speld ik hem met veel genoegen onze Nijmeegse onderscheiding van de Zilveren Waalbrug op. Minister Ella Vogelaar komt wat laat binnen maar net op tijd om nog in debat te gaan over de rol die ondernemers kunnen spelen in de ‘prachtwijken’. Ze suggereert in een bijzinnetje dat er wellicht speciale voordelen kunnen worden gecreëerd voor bedrijven in een wijk als Hatert. In de pauze praat ik even met haar door. In de zgn. Rotterdam-aanpak heeft het kabinet waar ik deel van uitmaakte, mogelijkheden geschapen voor fiscale voordelen voor bedrijven die zich in kansarme wijken willen vestigen. Kan dat worden toegepast in de prachtwijken, bv. vermindering van OZB, minder stringente vestigingsvoorwaarden, laag BTW-tarief? De moeite waard om verder te onderzoeken, ook met het oog op Europese regelgeving rond mededinging.

Ik kan het tweede deel van het congres niet bijwonen omdat er een bijeenkomst van het adviescollege van de politieregio wacht. In het hoofdbureau overleggen korpschef, hoofdofficier en ik met collega’s van onder meer Wijchen, Geldermalsen en Groesbeek over de plannen om de gebiedsteams anders in te delen. Korpschef Henk van Zwam doet de verheugende mededeling dat ons korps dankzij goede prestaties wat extra geld heeft gekregen van de minister. Handig in tijden van financiële zorg.

Om 18.30 uur ben ik weer op de Goffertweide om het jongerenfestival Burn! te openen. Aan het begin van de avond loopt het nog niet echt storm, dat gebeurt pas, naar mij wordt verteld, na 21 uur als de echte kaskrakers optreden. Als ik een uurtje later weer vertrek hoor ik de muziek van Henk Westbroek, dus echt ‘hot’ is het dan nog niet.

Zonder ambtsketen en zonder das, geheel privé, loop ik om 20 uur boekhandel Dekker van der Vegt binnen, voor deze ene woensdagavond toegankelijk voor het poëziefestival Onbederf’lijk Vers. Voor een publiek van rond 100 mensen treden drie dichters op, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik vooral kom voor Remco Campert. Zijn onnadrukkelijke voordracht is net zoals zijn gedichten, tussen neus en lippen krijgen de meest onroerende regels hun betekenis.